To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
INFLACJA W POLSCE '90 - 2000 r. Inflacja - jest złożonym zjawiskiem ekonomicznym , różnie definiowanym przez poszczególne szkoły ekonomiczne. Według monetarystów główną przyczyną inflacji jest podaż pieniądza. Natomiast zwolennicy innych poglądów widzą wiele przyczyn leżących również poza obszarem zjawisk pieniężnych. Badanie przyczyn i skutków inflacji oraz jej zwalczanie jest przedmiotem nauki ekonomii. Z różnych teorii inflacji wynikają jednak pewne wspólne cechy :
wzrost poziomu cen krajowych, - koszty - inflacja kosztowa , inflacja pchana przez koszt ma miejsce wówczas , gdy koszty czynników produkcji powodują wzrost cen . występowanie nadwyżek popytu w stosunku do podaży towarów, inflacja popytowa - inflacja ciągniona przez popyt ma miejsce wówczas kiedy mamy do czynienia z nadmiernymi wydatkami pieniężnymi i ograniczoną podażą dóbr i usług jakie mogą być wytworzone przy pełnym zatrudnieniu , inaczej inflacja nabywców .Inflacja ta jest związana ze zwiększoną ilością pieniądza w obiegu a to z kolei spowodowane jest przez :
zwiększonym wynagrodzeniem bez wzrostu produktywności , oraz zwiększonymi wydatkami z budżetu państwa nadmierną sprzedażą ratalną - wzrost podaży pieniądza,
- deprecjacja pieniądza krajowego, czyli postępujący spadek jego siły nabywczej. Różnice w pojmowaniu zjawisk inflacyjnych przez różne szkoły ekonomiczne polegają na przypisywaniu różnej kolejności występowania powyższych elementów. Monetaryści widzą początek inflacji w nadmiernym wzroście podaży pieniądza , który wtórnie wywołuje nadwyżkę popytu wywołując wzrost cen i deprecjację pieniądza krajowego. Natomiast według tzw. teorii kosztowej , inflacje początkuje wzrost płac i innych kosztów, a w rezultacie cen. Pociąga to za sobą zwiększenie dochodów ludności i deprecjację pieniądza, a w konsekwencji wzrost jego podaży. Zakłócenie istniejących relacji między cenami a płacami wywołuje żądanie podwyższenia płac. Za dochody pieniężne w wyrazie nominalnym można bowiem nabyć mniejszą ilość towaru. Wzrost płac w jednych branżach ( związkach zawodowych ) wywołuje żądanie ich podwyższenia w innych. Rosnące koszty płac zmuszają producentów do podwyższania cen, potęgując narastanie procesów inflacyjnych. W zależności od natężenia skutków działania czynników inflacjogennych rozróżniamy :
inflacje pełzającą inflacje galopującą
hiperinflacje Kryterium podziału stanowi stopa inflacji ( % ) mierzona wzrostem cen. O inflacji pełzającej mówimy, gdy wzrost cen nie przekracza kilku procent rocznie. Inflacja galopująca ( dwucyfrowa ) i wymykająca się z pod kontroli wielocyfrowa hiperinflacja hamuje wzrost gospodarczy i w konsekwencji wywołuje załamanie koniunktury gospodarczej. Już przy inflacji galopującej trudno jest kontrolować dochody przedsiębiorstw i ludności, przestaje działać system ekonomicznych motywacji i powstają niebezpieczne napięcia o charakterze społeczno - ekonomicznym ( np. strajki ). Ludność i podmioty gospodarcze nie są skłonne do oszczędzania i postępuje proces przyspieszonego wydatkowania przez nich pieniędzy, rosą ceny i spada siła nabywcza pieniądza. Gdy inflacja galopująca przerodzi się w hiperinflację trudno cokolwiek zaprogramować i przeprowadzić rachunek ekonomiczny przy gwałtownie rosnących cenach. Życie gospodarcze ulega dezorganizacji i całkowicie wymyka się z pod kontroli. Gdy postępującym procesom inflacyjnym ( wzrost cen ) towarzyszy stagnacja gospodarcza mówimy wówczas o tzw.
(…)
…%
¦średnia UE
1,3%
Polska
8,6%</TBODY>
Walka z inflacją i zachowanie tępa inflacji należy do najtrudniejszych zadań polityki gospodarczej .Polityka antyinfacyjna nie ogranicza się tylko do polityki pieniężnej , ale dotyczy także polityki budżetowej , wpływu państwa na poziom płac i cen , restrukturyzacji gospodarki itp. Działania w sferze pieniężnej zmierzają do ograniczenia podaży pieniądza…
…, które sytuacja finansowa zmusiła do pozbywania się niepotrzebnego majątku. Zadłużenie zagraniczne Po intensywnych negocjacjach Polska zawarła w kwietniu 1991 r. bezprecedensowe porozumienie z Klubem Paryskim, na który przypadało około 2/3 jej zadłużenia zagranicznego. Rezultatem tego porozumienia było zredukowanie zaktualizowanej wartości netto zadłużenia w dwóch transzach , łącznie o około 50%. Zmiany rządu w Polsce w latach 1992-1993 opóźniły negocjacje z Klubem Londyńskim. Wreszcie w marcu 1993 r. zawarto porozumienie o podobnej redukcji i tej części zadłużenia. - Radykalny program gospodarczy uruchomił szeroko zakrojone zmiany struktury produkcji i pozwolił na usunięcie w szybkim tempie typowych przejawów nieefektywności. Z kolei zmiany struktury produkcji i wzrost efektywności doprowadziły…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)