To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Indywidualna podaż pracy
Indywidualna podaż pracy - próg aspiracji
W przypadku wyboru między czasem wolnym a czasem pracy wybieramy tylko jedno - okazuje się bowiem, że ustaliwszy to jedno, drugie automatycznie stanowi resztę. Poświęcenie wypoczynku daje dochód, czyli zdolność nabywania dóbr konsumpcyjnych.
Pierwszym oczywistym ograniczeniem w tej analizie jest ilość godzin pracy - nie może ona przekracza sumarycznej ilości godzin, którymi dysponuje człowiek. Z drugiej strony, czas pracy jest ograniczony przez minimum biologiczne konieczne do prawidłowego funkcjonowania człowieka. Istnieje również dochód ze źródeł innych niż praca. Zdarza się, że pierwszych kilka godzin pracy tygodniowo jest swego rodzaju odmianą od nudy, dlatego czasami krzywa obojętności może być zakrzywiona do góry przy dłuższym okresie odpoczynku.
Gdy wzrastają płace, spada „cena” dochodu. A więc jeśli dochód jest dobrem normalnym, to wzrasta na niego popyt. Jeśli dochód i czas wolny są substytutami, to ilość przepracowanych godzin będzie rosłą wraz ze stawką płac. Krzywa podazy pracy wznosi się.
Natomiast gdy są dobrami komplementarnymi, to podaż pracy spadnie. Wtedy krzywa podaży jest zagięta do tyłu. Sam efekt substytucyjny (wg Słuckiego) powoduje wzrost czasu pracy. Równocześnie obniża on dochód spoza pracy. Jeśli czas wolny jest dobrem niższego rzędu, to zarówno efekt substytucyjny jak i dochodowy są ujemne, a więc nie ma problemu, bo oba zwiększają ilość czasu pracy. Jeśli natomiast czas wolny jest dobrem normalnym, to efekt dochodowy działa w przeciwną stronę niż substytucyjny i krzywa podaży pracy jest wtedy zagięta do tyłu.
Godziny nadliczbowe
Dyskryminacja - pod tym pojęciem rozumiemy fakt, że różna cena płacona jest za różne jednostki tej samej rzeczy.
Dyskryminacja w sensie płac może uchronić krzywą podaży pracy przed spadkiem, gdy rosną stawki płac. Wynagrodzenie za nadgodziny jest zastosowaniem czystego efektu substytucyjnego w sensie Słuckiego wobec pracownika. Wynagrodzenie za godziny nadliczbowe zawsze powoduje przyrost czasu pracy. Jednak dochód realny w sensie Hicksa jest niższy, niż w przypadku zwiększenia płacy ogólnie. Na dodatek ogólne zwiększenie płacy nie musi pociągać za sobą wzrostu czasu pracy, co czyni godziny nadliczbowe tak atrakcyjnymi.
Dyskryminacja po prostu zmniejsza dochód realny pracownika. Innymi przypadkami dyskryminacji są składaki na ubezpieczenie społeczne i podatki (progowe).
W życiu często zdarza się, że czas pracy jest ustalony urzędowo i jedyny wybór, jakiego może dokonać jednostka to albo pracować albo nie pracować w ogóle. W takiej sytuacji przyprowadza się krzywą obojętności przez punkt zadany przez pracodawcę - krzywa ta niekoniecznie musi być styczna do ograniczenia budżetowego - i metodą Hicksa sprawdzamy, czy dochód realny przy pracy jest wyższy niż dochód realny przy samym czasie wolnym.
(…)
… od prawej stanowi wklęsła krzywa możliwości produkcyjnych reprezentująca pracę w domu. W miejscu, gdzie jest ona styczna do prostej równoległej do krzywej możliwości rynkowych przechodzi na tę prostą aż do maksymalnego czasu pracy. Czyli ma kształt litery „j”.
Ów punkt styczności jest miejscem, gdzie kończy się czas pracy w domu i zaczyna czas pracy „gdzieśtam”.
Uwzględnienie pracy w domu łagodzi wniosek…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)