To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SZYMON MARCIUS Prof. Literatury łacińskiej na uniwersytecie krakowskim; autor najwcześniejszego polskiego dzieła z zakresu teorii pedagogicznej; prywatny nauczyciel Walentego Herburta we Włoszek, zdobył w tym czasie dr prawa; O szkołach czyli akademiach - pierwsza polska książka omawiająca obszernie ważne zagadnienia organizacyjno-pedagogiczne i dydaktyczne. Była również dramatycznym protestem plebejskiego uczonego przeciwko obojętności ówczesnych władz państwowych wobec potrzeb jedynej szkoły wyższej, przeciwko stałemu krzywdzeniu uczonych przez biskupów przy rozdziale beneficjów kościelnych. Była ona również odważną walką postępowego świata naukowego z niskim poziomem umysłowym i nieróbstwem kleru szlacheckiego pochodzenia, z pycha i egoizmem klasowym szlachty i magnatów, z zacofaniem wielu krakowskich profesorów, z ich nędzą materialną i obciążeniem różnymi obowiązkami kościelnymi.
Końcowe rozdziały dzieła poświęcił omówieniu obowiązków i metod pracy studentów. Rozumiał doskonale konieczność zachowania harmonii między rozwojem umysłu i ciała. Dlatego doradzał młodzieży, aby każdy wysiłek umysłowy przeplatała zabawą, ćwiczeniami fizycznymi lub rozrywką. Zadania szkoły: Kładł nacisk jedynie na należyte wykonywanie świeckich obowiązków przez szkoły. 1)Domagał się od nich, aby podnosiły drzemiące siły narodu, 2)przyczyniały się do jego dobrobytu, 3)do utrzymania pokoju i bezpieczeństwa, 4)aby wspierały powagę króla i władz państwowych, 5)utrzymywały jedność całego społeczeństwa. Rola wykształcenia w społeczeństwie: odpowiedniego wykształcenia potrzebuje przede wszystkim monarcha, następnie jego bliscy współpracownicy, następnie wszyscy obywatele. Państwo pomnaża swoje siły w przypadku gdy ma dobrych-wykształconych obywateli. Szkoła powinna dostarczać państwu kandydatów do wszystkich urzędów.
Domagał się odpowiedniej oświaty nie tylko dla króla i szlachty, ale także dla mas ludowych. Oświata proponowana przez Marciusa miala stać się środkiem poskromienia i opanowania przez klasę rządzącą rewolucyjnych nastrojów mas. Głównym jej zadaniem powinno być przyzwyczajanie ludu do posłuszeństwa i uległości wobec warstw wyższych.
Postulat udostępnienia dzieciom szkoły dzieciom mieszczańskim i chłopskim. Rola kleru w szerzeniu oświat. Marcius domagał się z jednej strony opieki władz państwowych nad wychowaniem młodzieży, z drugiej gotów był przyznać klerowi główna rolę w zreorganizowanej szkole. Kościół polski powinien przed objęciem steru wychowania powinien przekształcić się z instytucji służącej głównie szlachcie w organizację przestrzegającą ściśle zasad równości społecznej przynajmniej w stosunku do ludzi nauki. Krytykował nieuctwo, demoralizację i zacofanie wyższego kleru. Podkreślał, że do wysokich urzędów kościelnych powinien mieć prawo każdy obywatel polski, jeżeli odznacza się tylko odpowiednim wykształceniem i zaletami moralnymi.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)