HISTORIA SPOŁECZNA EUROPY
NOTATKA DO PUNKTU III 20.10.11
BONAPARTOWSKA WIZJA PAŃSTWA I SPOŁECZEŃSTWA.
Napoleon dążył do umocnienia swojej władzy. W Konstytucji roku 1799 nie zamieszczono deklaracji praw, większość obywateli została pozbawiona realnego wpływu na sprawy polityczne, a I Konsul-Napoleon miał ogromne, dyktatorskie kompetencje. Otrzymał niekontrolowane zwierzchnictwo nad władzą wykonawczą i wyłączność inicjatywy ustawodawczej. Pozornie zachowany został trójpodział władz pomiędzy instytucje: Radę Stanu, Trybunat i Ciało Prawodawcze ale ich znaczenie zostało drastycznie zmniejszone tak, aby żadna z nich nie była zdolna do samodzielnego działania (w praktyce o ich składzie decydował Napoleon). Mimo tych ograniczeń chłopi i mieszczanie silnie identyfikowali się z reżimem. Francja cieszyła się ze swych zwycięstw i mocarstwowej pozycji. Kiedy w 1802 r. Przeprowadzono referendum z pytaniem, czy naród chce przekazać władzę dożywotnio Napoleonowi, ogromna większość powiedziała "tak". Bonaparte mógł się uważać za jedynego reprezentanta narodu francuskiego. Tym samym została formalnie zachowana fundamentalna idea rewolucji- zasada suwerenności narodu. Tyle tylko, że- jak pisał filozof Pierre Cabanis- "wszystko dzieje się dla ludu i w imieniu ludu, nic przez lud ani jego nierozważnym dyktandem" A zdaniem niektórych Napoleon traktuje naród jak "...głupie dziecko, którego sprawami muszą kierować rodzice, nie pytając go nawet o zdanie" Pomimo tego co myśleli o nim inni, Bonaparte kontynuował swoją politykę. Koronacja cesarska i zasada dziedziczności tronu (1804) dopełniła jego ambicji. Niekoherentność konstrukcji, łączącej ideę suwerenności ludu i boskiej sankcji władzy królewskiej, zaaprobowanej przez papieża, wyrażał oficjalny tytuł : "Napoleon z Laski Bożej i mocy konstytucji Republiki Cesarz Francuzów". Bardzo istotną rolę w systemie rządów napoleońskich odgrywała armia narodowa, dająca ogromne możliwości awansu społecznego i politycznego (wprowadzono powszechny obowiązek służby wojskowej). Generalizacja tej armii - zresztą o bardzo zróżnicowanych umiejętnościach wojskowych - stanowiła trzon napoleońskiej elity władzy. Pod wpływami cesarza znalazły się wszystkie dziedziny życia, także szkolnictwo, kultura i sztuka, wykorzystywane bez żenady do celów politycznych. Jednocześnie wprowadzono cenzurę, obejmującą gazety, książki, teatr i sztuki plastyczne. Gwarancją spokoju publicznego i trwałości władzy miał być potężny aparat policyjny, kierowany przez Josepha Fouchego. Wszystkie środowiska społeczne były inwiglowane przez tajnych agentów, a "czarny gabinet" kontrolował korespondencję. Zdobyte w ten sposób informacje o sytuacji w kraju stawały się podstawą codziennego raportu Pt. ,,Biuletyn Policyjny”.
Przeciw takiej wizji państwa występowała opozycja legalna, liberalna, grupująca intelektualistów i polityków żądających wolności życia politycznego (m.in. Germaine de Stael, Beniamin Costant) i spiskowa- rojalistyczna, wierna Burbonom. Mimo że nie stanowiła ona poważnego zagrożenia dla reżimu, to uzmysławiała, że nie wszyscy poddali się propagandzie Napoleona. Działalność obu nurtów opozycji, które niebawem wpłyną w znaczący sposób na losy Francji, wychodziła naprzeciw oczekiwaniom burżuazji, w której swobody polityczne i ekonomiczne uderzył Napoleon (nieustanne wojny zakłócały życie gospodarcze kraju).
(…)
… w republikańską monarchię. W tym samym roku Napoleon Bonaparte koronował się na cesarza Francuzów. W kolejnych latach można było obserwować zmiany ustrojowe, które przeobrażały Francję w monarchię absolutną. Początkowo dość duże uprawnienia Senatu były stopniowo ograniczane przez Napoleona, aż do całkowitego podporządkowania tego organu cesarzowi. Zniesiony został Trybunat, a podobny los spotkał także Radę Stanu…
… Francji, nie inicjując akcji zaczepnych. Rosja po Tylży była sprzymierzeńcem Napoleona, acz- bardzo niepewnym. Szwecja nie przystąpiła do IV i V koalicji antynapoleońskiej. Tylko na Półwyspie Pirenejskim trwał od 1808 r. zbrojny konflikt, a niepokonana Anglia opierała się zarówno militarnym, jak i ekonomicznym akcjom Napoleona, który w 1806 r. ogłosił blokadę kontynentalną. Jednak może być ona skuteczna…
… wykorzystywał także sztukę do ukazania swojego intelektualnego geniuszu i otrzymania poparcia wśród francuskiej elity.
Dzięki takiej propagandzie, Napoleon Bonaparte przekonał społeczeństwo do tego, że jest nie tylko przywódcą narodu wybranego przez Boga, ale także człowiekiem intelektu o wyrafinowanym guście, dla którego wszystko było możliwe.
STOSUNKI Z KOŚCIOŁEM.
Napoleon, chciał naprawić stosunki…
…. Utrzymał karę śmierci cywilnej, która orzeczona przez sąd wywoływała dość nieszczęsne skutki dla skazanego (pozbawiała wszelkich praw, majątek skazanego przepadał, bądź był otwarty dla spadkobierców etc.). Ograniczał prawa kobiet (m.in. mąż mógł żądać rozwodu od kobiety, gdy ta cudzołożyła, lecz w przypadku odwrotnym - jedynie gdy kochanka była utrzymywana w domu wspólnym; kobieta pozostawała przez całe…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)