ERUDYCJA
„Centuria magdeburskie” - historia Kościoła, wyciągają różne rzeczy, mające pokazać, jak Kościół oszukuje (niekoniecznie są te rzeczy prawdziwe, często brali rzeczy niewiarygodne i traktowali je jak wiarygodne)
Baronius - pisał alternatywną do powyższej historię Kościoła, pokazywał go w dobrym świetle, doprowadził do XII w. (potem kontynuował Bzowski), protestanccy krytycy namiętnie szukali u niego błędów.
Erudycyjny nurt kultury Biblioteka
Schyłek wieku XVI po lata 20-30 wieku XVIII
Kontekst: te same czynniki, co w rewolucji naukowej: rozwój handlu, awans pewnych grup społ. zwł. średnich, miejskich, budowa dynastycznych państw, indywidualizm
Kryzys autorytetu Kościołów, polityka konfesyjna (?) - rozwijanie warsztatu
Rozwój tego nurtu wiąże się z upadkiem wszelkich autorytetów: antycznych, Kościołów i teologii jako naczelnej nauki, ogólnych systemów filozoficznych, kryzys historiografii uprawianej tradycyjnie (pisanej na dworach na potrzeby władcy)
Pojawia się postulat pełnej obiektywności badań historycznych, trzeba więc odrzucić tworzenie syntez - synteza = wybór = subiektywność, należy analizować poszczególne fakty, ich całkowity kontekst (wiąże się z naukami pomocniczymi historii), języki i korzystać ze wszystkich źródeł Istnieje obowiązek ogłaszania wyników, ogłaszania badań. Jak publikować wyniki badań, skoro łączenie - synteza nie jest obiektywne? W porządku chronologicznym lub alfabetycznym. Również porządek przestrzenno-geograficzny.
Idea Rzeczypospolitej Nauk.
Osiągnięcia nurtu erudycyjnego:
ogromny dorobek, jeśli chodzi o humanistykę
dokumentowanie swoich wywodów przypisami (ogólnie, zostały wynalezione wcześniej)
nowe typy źródeł i metod ich analizy, doprecyzowanie metodologii źródłoznawstwa, badania autentyczności i wiarygodności źródeł
powstanie i rozwój tzw. nauk pomocniczych np. sfragistyka, paleografia, chronologia, dyplomatyka
upowszechnienie przekonania, że obowiązkiem badacza jest dążenie do poznania prawdy i że prawda obiektywna jest możliwa do osiągnięcia - warunkiem jest spełnienie wszelkich warsztatowych, metodologicznych wymogów
zadaniem uczonego jest dzielenie się wynikami swoich badań: sformułowanie zasad, które powinna spełniać publikowana praca, wstęp zawierający odniesienie się do wyników badań i poglądów poprzedników, dokumentowanie własnych wywodów przypisami, których zapis pozwala na jednoznaczną identyfikację źródła, bibliografia, ewentualnie indeks
rozwinięcie zasad i stworzenie warunków do bieżącego recenzowania i krytyki naukowej publikacji: powstają czasopisma, zajmujące się publikowaniem takich recenzji - Journal des Swe Francji od 1665, w Niemczech 1682 Acta Eruditorum. Czasopisma tzw. uczone to pierwszy typ czasopism, otwierający dzieje czasopiśmiennictwa. Potem dopiero pojawią się inne typy np. tzw. Moralne (obyczajowe), ogłoszeniowe, XVIII w. w czasopisma kobiece itd. Obok czasopism uczonych typu recenzyjnego pojawią się czasopisma uczone, publikujące oryginalne teksty autorskie np. Philosophical Transactions w Anglii od 1666 r.
(…)
…, XVIII w. w czasopisma kobiece itd. Obok czasopism uczonych typu recenzyjnego pojawią się czasopisma uczone, publikujące oryginalne teksty autorskie np. Philosophical Transactions w Anglii od 1666 r.
stworzenie międzynarodowego środowiska uczonych i amatorów-miłośników nauk ponad podziałami etnicznymi, społecznymi, religijnymi itd. Idea Respublica litteraria (Rzeczypospolitej nauk).
2 najważniejsze…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)