Historia dyplomacji polskiej-opracowanie

DYPLOMACJA POWSZECHNA W STAROŻYTNOŚCI I W ŚREDNIOWIECZU
DYPLOMACJA- (z grec. Diploma- instrukcje dla posłów zapisywane na glinianych tabliczkach). Następnie pojawiła się dyplomatyka, czyli spisywanie dokumentów na papierze. Dopiero w XIX w. dyplomacja była postrzegana jako nauka o dokumencie. Obecnie dyplomacja to działania władzy państwowej i zagranicznych przedstawicieli mające na celu realizację interesów państwowych/ załatwianie spraw zew. Dyplomacja jest zawsze pokojowa, jest sztuką mówienia przykrych rzeczy w przystępny, taktowny sposób. Początkowo dyplomacją zajmowali się wyłącznie duchowni, szlachta, później politycy. Pierwotna forma dyplomacji polegała na wymianie posłów przez społeczności plemienne w celu przekazania informacji, wynegocjowania konkretnej decyzji (wojnie, zakończenie konfliktu, postanowienie o wymianie handlowej).
W zależności od epoki historycznej istnieją różne formy dyplomacji, różne jej rozumienie, różne metody działania. Od brutalnego stosowania siły, łamania prawa międzynarodowego, praw człowieka, podbojów obcych terytoriów itd., do rezygnacji ze stosowania siły, nieagresji, za pomocą tzw. metod dyplomatycznych. Istotą dyplomacji jest pokojowe rozwiązywanie sporów, negocjowanie umów między państwami w celu zawarcia korzystnych porozumień handlowych, wsparcia wojskowego itd. Fundamentem dyplomacji jest siła argumentów, a nie argument siły.
Cyceron: „Istnieją dwa sposoby rozstrzygania sporów: jeden przy pomocy argumentów, drugi przy użyciu siły; a ponieważ pierwszy z nich jest właściwy człowiekowi, a drugi dzikim zwierzętom, należy uciec się do drugiego sposobu tylko wówczas, gdy nie możemy użyć pierwszego”.
Sir Henry Wotton: „Ambasador to uczciwy człowiek wysłany za granicę po to, by kłamał dla dobra swojego państwa”
Winston Churchill: „Dyplomata to człowiek, który dwukrotnie się zastanowi, zanim nic nie powie”
Kiedy można doszukiwać się powstania stosunków dyplomatycznych?
Wraz z powstawaniem pierwszych państw (rody i plemiona wprowadzały pierwszą dyplomację). Miało to regulować stosunki między nimi, by w sposób pokojowy rozwiązywać spory. Taką dyplomację można określić jako ścieranie się cywilizacji. Rolę dyplomatów pełnili wtedy czarownicy i starszyzna (owy dyplomata miał być „ogładzony”, miał panować nad swoimi myślami). Najważniejszą kwestią w ówczesnej dyplomacji było przyjmowanie chrztu przez kolejne państwa- dlatego też m.in. prym w dyplomacji wiedli duchowni (związek państwa z Kościołem). Starożytny Egipt- stosunki odbywały się tam wg zasady „dziel i rządź”, która pozwalała na uzależnianie od siebie poszczególnych państewek.
... zobacz całą notatkę