To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Hessen - „Karność, wolność, osobowość, cel wychowania moralnego” Karność jest to przymus zorganizowany - uporządkowany, ale również porządkujący, mający na celu organizację. - wiąże się z pracą i wysiłkiem - społeczeństwo karne jest społeczeństwem z silną, ześrodkowaną władzą Tresura stosuje się tylko do zwierząt, nie do ludzi. Opiera się na przemocy i obawie, karność zwraca się do własnej woli i rozumu podwładnych, stawia tylko cel, a pozostawia wybór środków i dróg jego osiągnięcia własnej inicjatywie. Pozostawia także odpowiedzialność osobie podwładnej. tworzy więc równowagę pomiędzy posiadaczem władzy a podwładnym, w przeciwieństwie do tresury gdzie przedmiot jest środkiem, narzędziem do osiągnięcia celu. Przy karności istnieje cel wyższy, któremu służą obie strony, przy tresurze jest tylko ślepe posłuszeństwo. Więc karność różni się od tresury przysługującą jej wolnością. Karności nie da się zamienić w tresurę, bo człowiek nie jest w stanie zniweczyć osobowości drugiego człowieka. Karność pozbawiona wolności niweczy samą siebie. Wolność - zniekształceniem wolności jest samowola. Wolność to niemożność przewidywania wszystkich oddziaływań środowiska zewnętrznego, a samowola to zdolność wyboru pomiędzy kilkoma możliwościami. Postępki samowolne nacechowane są niestałością, bierną zależnością od świata zewnętrznego i nieprzewidywalnością. Czyny wolne są stałe, samoistne w stosunku do zmiennych wpływów środowiska, a nawet częściowo przewidywalne. Czyny wolne są przewidywalne tylko negatywnie (czego nie zrobi...) a pozytywnie nie da ich się przewidzieć bo są z założenia nowe, nikt wcześniej tak nie postępował. Im bardziej czyn jest niezastąpiony i indywidualny, tym bardziej jest wolny. Tak więc samowola jest wyborem między istniejącymi rozwiązaniami, a wolność jest stworzeniem nowej drogi. Nasze czyny nigdy nie są całkowicie wolne, a tylko do tej wolności mogą się zbliżać i stają się tym bardziej wolne im bardziej są zbieżne z cechującą nas linią naszej osobowości. Wolność to autonomia od bezprawnej samowoli czyli anomii, jako posłuszeństwa względem prawa zewnętrznego tj. heteronomii. Bądź wolny - to bądź samym sobą, bądź wierny własnej drodze życia Osobowość - jest procesem twórczym, w odróżnieniu od temperamentu nie jest wrodzona. Osobowość to prawo indywidualne. Jest to zespół czynów, ale nie oderwanych tylko konsekwentnych. Indywidualność - nie może być przedmiotem starań, jest naturalnym owocem dążenia do czegoś indywidualnego. Właściwie indywidualne jest to co jest niezastąpione. Indywidualność występuje wyłącznie na tle całości zjednoczonej wspólnotą zadania. Czyn jest tym bardziej indywidualny im bardziej wyraża osobowość, czyli im bardziej jest wolny.
(…)
… osobowości) obszaru otaczających go treści kulturalnych (odśrodkowe siły kultury zewnętrznej) Im większy promień kultury tym większą musimy mieć siłę dośrodkową, żeby osiągnąć ten sam poziom moralności. Rozwój moralności to wzrost ludzkiej wolności i osobowości. Zadaniem wychowania moralnego jest rozwinięcie w człowieku wolności Hessen - „O pojęciu i celu wychowania moralnego” byt nazwy Pojedynczy człowiek/zbiorowość Nieśmiertelność Wychowanie umysłowe Wychowanie moralne I Biologiczny Osobnik, organizm psychofizyczny/gatunek Prokreacja Pielęgnacja Anomia II Społeczny Jednostka/grupa społeczna Nieśmiertelność grupy Urobienie społeczne Wychowanie w słusznym postępowaniu III Kultury duchowej Osobowość/wspólnota tradycji duchowej Nieśmiertelność „ducha obiektywnego” Kształcenie osobowości, samokształcenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)