Główne obszary niestabilności państwa

Główne obszary niestabilności państwa
Afryka Północna. Najbardziej stabilny obszar kontynentu, część arabska Afryki.
Obszar aktywizacji ugrupowań polityczno- religijnych, odwołujących się do ortodoksyjnej, fundamentalistycznej odmiany islamu.
Hasan al. Banna, w 1928 roku w Egipcie: powołanie do życia Stowarzyszenia Braci Muzułmanów. Postulaty: Konieczność oparcia życia politycznego i społecznego w krajach muzułmańskich na wartościach islamu i prawie muzułmańskim (szariat), ugrupowanie deklarowało pokojowe dążenie do realizacji swoich celów, ale na gruncie idei przez nich głoszonych, ukształtowało się wiele radykalnych ugrupowań, popierających siłowe rozwiązania. Ewolucja form ich walki w kierunku terroryzmu.
Akty terrorystyczne miały miejsce: Egipt, Maroko, Tunezja, Algieria, najmniejsze nasilenie w Libii. Algieria: Przemoc na największą skalę miała miejsce w Algierii: wojna domowa po unieważnieniu wyborów w 1991, wygranych przez ugrupowania fundamentalistyczne (Muzułmański Front Ocalenia). Starcia sił rządowych i Muzułmańskich Sił Zbrojnych (GIA); kilkadziesiąt tysięcy ofiar. Po 2001 pojawiło się kolejne ugrupowanie fundamentalistyczne w Algierii, powiązane z Al.-Kaidą: Salaficka Grupa Modlitwy i Walki (GSPC).
Zagrożenie fundamentalizmem islamskim także: w Afryce Subsaharyjskiej, Nigeria, Sudan, Somalia
Status Sahary Zachodniej: od 1976r- dawna kolonia hiszpańska została zaanektowana przez Maroko, jednocześnie lokalny ruch narodowowyzwoleńczy POLISARIO (Ludowy Front Wyzwolenia Sakijat al.-Hamra i Rio de Oro), wspierany przez Algierię i początkowo przez Libię , proklamował powstanie na terytorium Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej (uznawana przez ok. 80 państw, członek UA). Zaangażowana też była Mauretania. Konflikt negatywnie wpływa na relacje marokańsko- algierskie. 1988: plan sekretarza ONZ Javiera Pereza de Cuellara dotyczący przeprowadzenia referendum na tym obszarze; do dziś go nie przeprowadzono.
Afryka Zachodnia
Wojny domowe w Sierra Leone i w Liberii.
Liberia: w 1980 przewrót wojskowy, koniec rządów elit pochodzenia amerykańskiego, narastanie antagonizmów etnicznych, w dużej mierze na skutek nowych władz wojskowych. Szef państwa, Samuel Doe podsycał waśnie na tle etnicznym, promując swoją grupę etniczną Krahn- wybuch krwawej wojny domowej. Chaos wewnętrzny i katastrofa humanitarna: wysłanie sił pokojowych do Liberii przez ECOWAS (Wspólnota Gospodarcza Państw Afryki Zachodniej). Siły pokojowe ECOMOG (ECOWAS Monitoring Group)- główną rolę odgrywały wojska nigeryjskie. Wg niektórych ECOMOG stały się czynnikiem przedłużającym konflikt w Liberii- uniemożliwienie przejęcia władzy przez zbrojną opozycję. Terytorium sąsiedniego Sierra Leone stało się obszarem logistycznym misji- liberyjscy partyzanci (Narodowy Patriotyczny Front Liberii- NPFL, kierowany przez Charlesa Taylora), poparcie dla opozycji w Sierra Leone, zainicjowani nowego krwawego konfliktu.

(…)

…, wprowadzające autonomię południa kraju). Porozumienie podpisane w 2005 w Nairobi: możliwość zastosowanie w przyszłości wobec autonomicznych prowincji zasady samostanowienia. Eskalacja konfliktu w zachodniej części kraju- prowincja Darfur (różnice etniczno-kulturowe)- działania pacyfikacyjne podejmowane przez rząd centralny i bojówki dżandżawidów (w głównej mierze Arabowie). Katastrofa humanitarna- zginęło…
... zobacz całą notatkę