To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Główne etapy integracji Europy w latach 70 i 80 Etap I - Pierwsze rozszerzenie Na przełomie lat 60 i 70 rozpoczął się nowy etap rozwoju UE, już nie polityczny i ideologiczny, a terytorialny. W 1967 r. dokumenty o akcesję do państw „szóstki” złożyły Wielka Brytania, Irlandia, Dania i Norwegia. Gen. de Gaulle sprzeciwiał się przystąpieniu do Wielkiej Brytanii do Wspólnot Europejskich. Dopiero odejście od władzy de Gaulle'a w 1969 r. otworzyło Wielkiej Brytanii drogę do WE. 22 stycznia 1972 r. „dziesiątka” państw, a więc „Szóstka” + Dania, Norwegia, Wielka Brytania i Islandia w pałacu Egmont w Brukseli podpisano stosowne akty przystąpienia do UE. Jednakże naród norweski w referendum opowiedział się za nieprzystępowaniem do WE. Z dniem 1 stycznia 1973 r. członkami WE stały się więc: Dania, Irlandia i Wielka Brytania
Etap II - Drugie rozszerzenie, upadek dyktatur w Basenie Morza Śródziemnego Akcesję złożyła Grecja, które ze WE stowarzyszona była 13 lat (od 1962 r.). Jednak w 1967 r. procedura akcesyjna w stosunku do Grecji uległa zamrożeniu w wyniku Zamchu stanu i dojścia do władzy tzw. „Junty Pułkowników”. Dopiero powrót Grecji na łono państw demokratycznych umożliwił jej 12 czerwca 1975 r. złożenie wniosku o przystąpienie do WE. Z dniem 1 stycznia 1981 r. Grecja stała państwem członkowskim WE.
Niebawem w Basenie Morza Śródziemnego upadły dwie kolejne dyktatury, w wyniku „rewolucji goździków” w Portugalii i po śmierci gen. Franco w Hiszpanii. W związku z czym obydwa państwa złożyły swoja akcesję do WE. Z dniem 1 stycznia 1986 r. WE poszerzone zostały o dwa kolejne państwa. Etap III - zmiany prawno instytucjonalne Dojście do decyzji o przeprowadzeniu powszechnych wyborów parlamentarnych do Parlamentu Europejskiego. Proces instytucjonalizacji tej decyzji trwał jednak długo, jego początek sięga 1960 r., a finał 7-10 czerwca 1979 r., kiedy to przeprowadzono pierwsze bezpośrednie wybory do PE.
Ważne w aspekcie zmian instytucjonalno-prawnych są też spotkania szefów państw lub rządów i przewodniczącego WE. Pierwsze z nich odbyło się w Paryżu w lutym 1961 r., następne w Hadze w grudniu 1969 r. i kolejne znów w Paryżu w 1974 r. Od czasu tego ostatniego spotkania zaczęto nazywać „Radą Europejską”, od tego też momentu otwarcie dyskutuje się o powszechnych wyborach do PE, która ostatecznie dojrzeje na posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli w 1976 r. Dzięki temu PE stał się instytucją ponadnarodową. Rada Europejska podzieliła wówczas 410 mandatów w Parlamencie pomiędzy poszczególnych członków WE. Pierwszym przewodniczącym PE została Simone Weil, była minister zdrowia i rodziny Republiki Francuskiej. Legitymacja demokratyczna jaka została nadana PE była ogromnym krokiem naprzód w procesie integracji.
(…)
…, ekspansywny i skrajnie dynamiczny wspólny rynek. Księga zawierała też konkretne postulaty, których realizacja umożliwiałaby osiągnięcie nadrzędnego celu jakim był odtąd wspólny rynek. W związku z tym Księga zawierała postulat przygotowani8a prawie trzystu stosownych aktów prawnych wraz z kalendarzem ich przyjmowania.
Etap VI - Jednolity Akt Europejski
Niezgodność co do kształtu idei UE spowodowała, że państwa- członkowskie zaczęły myśleć nad innym aktem prawnym. Stosownym do zastanej sytuacji wewnątrz WE okazał się być Jednolity Akt Europejski podpisany w Luksemburgu 17 lutego 1986 r. i w Hadze 28 lutego tegoż samego roku. Akt ten, chociaż był jedynie cieniem śmiałej wizji UE, stanowi bardzo ważny etap na drodze scalenia Europy, gdyż w Art. 1 jego sygnatariusze dają wyraz swej zdecydowanej woli…
… centralistycznych we wspólnotach.
1989 - Austria składa wniosek o członkostwo. Koniec komunizmu w Europy Środkowej i Wschodniej.
1989 - dalsze działania na rzecz UGiW, ekonomicznej i politycznej.
1989 - Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, , program bezzwrotny PHARE dla Europy Środkowej i Wschodniej
…
… integracji.
1984 - EOG z połączenia EWG i EFTA
1985 - porozumienie z Schengen - Francja, Niemcy, Beneluks - swobodny przepływ osób, zmniejszenie kontroli wewnątrz, zwiększenie kontroli na zewnątrz, wspólna polityka azylowa i wizowa, wspólny system informacyjny z centralą w Strasburgu. Ustala zasady współpracy policji, administracji i sądów p.czł, zorganizowanie EUP - Europolu i Europejskiego nakazu…
….Europejski instytut walutowy do 1994. 3. Utworzenie Europejskiego Banku Centralnego. Dążył do zwiększenia budżetu, rozwijał współpracę EFTA - EWG.
Polityka regionalna - zróżnicowanie gospodarcze wzrosło wraz z rozszerzeniem WE na państwa słabsze gospodarczo. JAE wprowadzał za główny cel polityki regionalnej - zmniejszenie rozpiętości między różnymi regionami i opóźnień regionów mniej uprzemysłowionych…
…. Nastąpiła tendencja do przechodzenia od rozwiązań narodowych do wspólnej polityki regionalnej. Przełomem była reforma funduszy strukturalnych w wyniku JAE i propozycji Delorsa. Na politykę wpływała też współpraca transgraniczna i intensywna działalność euroregionów.
Instrumentami znoszenia różnic były: Europejski Fundusz Społeczny, Europejski Fundusz Regionalny, Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)