Georg Friedrich Hegel 1770 - 1831 Dzieła: „ Fenomenologia ducha” „ Nauka logiki” „ Zasady filozofii prawa” „ Filozofia dziejów” Intencją Hegla było wypracowane takiej perspektywy, w której człowiek jako byt wolny mógłby odnosić się i odnajdować w rozumnym - obiektywnym porządku rzeczywistości; by mógł wolność swą realizować nie w bezradnym sprzeciwie wobec dynamiki rzeczywistości, lecz zgodnie z jej biegiem. W optyce Kanta było to niemożliwe, gdyż w jej ramach przeciwstawiały się wzajemnie: zjawiskowa, zdeterminowana rzeczywistość przyrody - aksjologicznie i moralnie beztreściowa; oraz świat powinności etycznej - nie znajdujący żadnego oparcia w tamtej pierwszej. Koncepcja Kanta zakładała realność sytuacji sprzeczności między powinnością, a interesem, szczęśliwością, a cnotą. Za jedne wartości przychodzi płacić innymi, a perspektywa ich pogodzenia mogła mieć charakter aproksymacyjny i mieć odniesienie do nieskończonej przyszłości. Hegel nie chciał wrócić na pozycje przedkantowskie - przeciwnie: chciał wziąć pod uwagę wszystkie trudności i problemy podniesione przez Kanta i pozytywnie je przezwyciężyć. Chodziło mu na przykład o to, by zaakceptować czynną koncepcję poznania, a zarazem uzasadnić finalną możliwość poznania struktury samego bytu. Chciał pokazać, że możliwa jest pojęciowa wiedza dotycząca Absolutu, a ludzkie poznanie może przezwyciężyć własną sytuacyjność, względność i ograniczoność i wpisać się w proces samorozumienia się Absolutu. Chciał pokazać, ze proces historyczny jest spełnianiem pewnych wartości, posiada swój sens i ostateczne cele - i człowiek może go takim odczytać. By rozwiązać te trudności Hegel podjął się próby przedstawienia uniwersum jako bytu dynamicznego, który poprzez proces różnicowania się i samoeksterioryzacji realizuje zawartą w sobie potencjalność polegającą na uświadomieniu sobie swojej esencji. Koncepcja uniwersum zakłada panteistyczną koncepcję rzeczywistości. Ponieważ Absolut wyraża się poprzez struktury świata i jego rozwój; to poprzez te właśnie struktury i ich rozwój może on być opisywany, staje się możliwa wiedza pojęciowa na temat Absolutu. Hegel próbował odejść od dotychczasowego - statycznego ujęcia Absolutu, gdyż prowadziło ono do: Usytuowania Absolutu, nieskończoności w sferze niepoznawalnego (istniejąc poza światem i nie posiadając struktury zewnętrznej, nie mógł on być pojęciowo opisywany). Uczynienia Absolutu przedmiotem wiedzy niedyskursywnej, oglądu intelektualnego, intuicji itd. (tak było na przykład u Schellinga) Rezygnacji z poznania Absolutu i ograniczenia się do wiedzy o przedmiotach skończonych - jak empiryzm.
(…)
…
Georg Friedrich Hegel 1770 - 1831
Dzieła:
„Fenomenologia ducha”
„Nauka logiki”
„Zasady filozofii prawa”
„Filozofia dziejów”
Intencją Hegla było wypracowane takiej perspektywy, w której człowiek jako byt wolny mógłby odnosić się i odnajdować w rozumnym - obiektywnym porządku rzeczywistości; by mógł wolność swą realizować nie w bezradnym sprzeciwie wobec dynamiki rzeczywistości, lecz zgodnie…
… interesy jednostkowe i grupowe powinny móc się wyrazić, a formy społeczne powinny zinstytucjonalizować konflikt, wyłonić organy i procedury mediacji, kompromisu, ograniczania konfliktu itp. Model taki urzeczywistnia się właśnie w państwie pruskim - rozwój społeczny, historia dobiega tu końca. W racjonalnej całości poszczególne sfery: moralność, religia, nauka, filozofia, prawo, gospodarka itd. Mają swoją…
… fragmentaryczność, relatywność i skończoność ludzkiego poznania, a zarazem ocalić wolność człowieka. Zamierzał pokazać, że zmysłowość i powinność etyczna nie muszą pozostawać w nieprzezwyciężalnej opozycji, a ogólność i jednorazowość dają się uzgodnić, nie znosząc się wzajemnie. Chciał pokazać, że poznanie może mieć charakter czynny i jednocześnie wykraczać poza fenomenalizm. Chciał uzasadnić możliwość…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)