Funkcje stopy procentowej w gospodarce rynkowej
Stopa procentowa- procentowy wskaznik określający stosunek sumy płaconej za użytkowanie
kapitału piniężnego do wielkości tego kapitału, ustalony najczęściej w stosunku rocznym.
Wysokośc stopy procentowej jest zależna od nominalnej stopy procentowej, inflacji, terminu
zapadalności, ryzyka oraz celu pożyczki.
Pełni funkcję wskaznika-informatora o polityce pieniężnej państwa oraz funkcję bodzca
(wpływa na zachowania przedsiębiorstw oraz gospodarstw domowych).
Stopa procentowa kształtuje cenę podstawowych produktów bankowych co wpływa na
poziom inwestycji w gospodarce.
Nominalna stopa procentowa to stopa procentowa pokazująca nominalny przychód z
posiadanego kapitału lub cenę kapitału udostępnionego.
Nominalna stopa procentowa to stopa procentowa nie uwzględniająca wzrostu cen, czyli
inflacji (stopa ogłaszana w gazetach lub w witrynach banków). Wskazuje ona ile płaci się za
różne rodzaje depozytów.
Aby realna stopa procentowa pozostała stała, nominalna stopa procentowa musi wzrastać w
tempie inflacji.
Bank centralny prowadząc politykę ekspansywną obniża podstawowe stopy procentowe.
Tańszy dostęp do środków banku centralnego powoduje wzrost płynności banków
komercyjnych i spadek stóp na rynku międzybankowym. Rezultatem jest wzrost podaży
kredytów dla przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, przy spadku ich oprocentowania.
Następuje zatem wzrost zainteresowania kredytami w wyniku obniżenia kosztów
finansowania, co pociąga za sobą wzrost inwestycji w gospodarce.
Odwrotnie gdy bank prowadzi politykę restrykcyjną czyli podwyższa podstawowe stopy
procentowe. Wysoka stopa procentowa zniechęca do inwestycji podmioty gospodarcze,
powoduje wzrost kosztów pozyskania pieniądza i zmusza do wykorzystywania własnych
środków. Srodki własne mają przy wysokiej stopie procentowej wysoki poziom wymaganej
stopy zwrotu co oznacza, że podmioty inwestują w przedsięwzięcia o wysokiej stopie
rentowności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)