Jakie znasz poza sądownictwem administracyjnym inne formy kontroli administracji w XIX w.
Kontrola to obserwowanie określonych zjawisk, analizowanie ich charakteru i orzekanie o niezgodności obserwowanych zjawisk z określonymi regułami postępowania, bądź tylko zwracania uwagi na niewłaściwość postępowania
Kontrola różni się w ten sposób od nadzoru, gdyż organ nadzorujący posiada określone sposoby wpływania na działalność organu nadzorującego i tym samym odpowiada w pewnym stopniu za tą działalność
Klasyczna administracja XIX w. znalazła się pod kontrolą nie tylko sądów administracyjnych, lecz również:
Po kontrola parlamentarną:
Parlamenty uzyskały prawo kontrolowania administracji dzięki możliwości pociągania zwierzchników administracji do odpowiedzialności - najpierw była to odpowiedzialność konstytucyjna ministrów i dopiero stopniowo wprowadzono odpowiedzialność polityczną
Parlamenty uzyskały tez prawo kontrolowania administracji poprzez uchwalenie budżetów i kontrolowanie ich wykonania oraz poprzez zgłaszanie interpretacji bądź zapytań do członków rządu Pod kontrola finansową:
Finansowa kontrola parlamentarna łączyła się z kontrolą finansową sprawowaną przez szczególnie do tego powołane organy zwane izbami obrachunkowymi Początkowo izby obrachunowe były na ogół organami kontroli bardziej wewnętrznej - stopniowo były w mniejszym lub większym stopniu uzależnione od parlamentów, m.in. dostarczając im materiałów dla ich własnej działalności kontrolnej Pod kontrolą szczególnego organu zewnętrznej kontroli administracji w postaci ombudsmana:
Stworzony przez Szwecję
Pełnomocnik parlamentu do spraw wymiaru sprawiedliwości Przyjmował skargi obywateli na działalność wszelkich organów administracji z wyłączeniem rządu czyli Rady Stanu Miał w rezultacie prawo przeprowadzania postępowania wyjaśniającego i zwracania uwagi administracji na nieprawidłowość w jej funkcjonowaniu
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)