Fonokardiograf-budowa, charakterystyka

Budowa fonokardiografu. Charakterystyka bloków.
Fonokardiografia jest metodą badania narządu krążenia za pomocą rejestracji zjawisk akustycznych towarzyszących pracy serca i towarzyszących przepływowi krwi przez duże naczynia krwionośne. Mamy dwa rodzaje fonokardiografii F. Osłuchowa - sygnał zbierany z klatki piersiowej
F. Wewnątrzsercowa- sygnał odprowadzany z wnętrza jamy serca i dużych naczyń.
Schemat równoległy
Schemat szeregowy
W systemie równoległym sygnały z mikrofonu są wzmacniane przez wzmacniacz wstępny, a następnie filtrowane, wzmacniane przez wzmacniacze główne i rejestrowanie. W układzie równoległym zawierającym więcej elementów uszkodzenie jednego toru fonokardiografu nie wyklucza działanie pozostałych.
W układzie szeregowym filtry i wzmacniacze znajdują się w jednym torze. Tłumienie filtrów dodaje się na zasadzie szeregowego łączenia członków filtrujących, a wzmacniacze między kolejnymi filtrami doprowadzają poziom sygnału do odpowiedniej wielkości. W układzie szeregowym jest mniej elementów jednak uszkodzenie jednego z nich uniemożliwia pracaę całego urządzenia. Charakterystyka sygnału fonokardiograficznego.
Rejestrowane są dźwięki związane z pracą serca. Dźwięki te są tłumione przez ciało, tylko niektóre dźwięki możemy usłyszeć. Rejestrowane sygnały odpowiadają załamkom Q, S oraz T ). Dźwięki serca zawsze kontroluje się na tle sygnału EKG. Rejestruje się tony oraz szmery.
Tony są związane z prawidłową pracą serca, pasmo (10150)Hz
Ton I: czas trwania (2050)ms, pasmo (2555)Hz, 50 wychyleń
Ton II: czas trwania (6090)ms, pasmo (3441)Hz, 45 wychyleń
Ton III: czas trwania (2030)ms, pasmo (2535)Hz, 23 wychylenia
Ton IV: parametry nieznane (leży blisko tonu I)
Szmery świadczą o patologii - pasmo 50200(800)Hz
Charakterystyka filtrów fonokardiograficznych. Cel ich standaryzacji.
Do rejestrowanych dźwięków towarzyszących pracy serca należą m.in., dźwięki generowane podczas przeciskania się krwi przez różne obszary. Dochodzi wtedy do turbulencji, a to z kolei prowadzi do powstania dźwięków. Do rejestracji dźwięków towarzyszących pracy serca służy FONOKARDIOGRAFIA. Jak wiemy serce generuje dźwięki:
prawidłowe, czyli tony (zakres 10-150Hz) nieprawidłowe, czyli szmery.
Dźwięki z serca są modyfikowane dodatkowo przez klatkę piersiową. Badając pacjenta przez słuchawkę lekarską odcinamy zakłócenia z otoczenia i wzmacniamy interesujący nas sygnał. ... zobacz całą notatkę