Fizyka - Zasada Pauliego

Zasada Pauliego W 1869 r. Mendelejew jako pierwszy zauważył, że większość własności pierwiastków  chemicznych jest okresową funkcją liczby atomowej  Z  określającej liczbę elektronów w atomie co  najlepiej uwidacznia się w odpowiednio skonstruowanym  układzie okresowym pierwiastków .  Właściwości chemiczne i fizyczne pierwiastków powtarzają się jeżeli zebrać je w grupy  zawierające 2, 8, 8, 18, 18, 32 elementów. W 1925 r. Wolfgang Pauli podał prostą zasadę, dzięki której automatycznie są generowane grupy o  liczebności 2, 8,18,32. Pauli  zapostulował, że na jednej orbicie mogą znajdować się nie więcej niż  dwa elektrony, czyli tylko dwa elektrony mogą być opisane tą samą falą stojącą materii . Zatem na orbicie  n  = 1 będą dwa elektrony bo mamy tylko jedną falę stojącą, czyli jeden  orbital ( n ,  l ,  ml ) = (1,0,0) Dla  n  = 2 są cztery orbitale ( n ,  l ,  ml ) = (2,0,0); (2,1,1), (2,1,0), (2,1,–1) Stąd wynika, że w stanie  n  = 2 może być 8 elektronów (dwa na orbital). Podobnie dla  n  = 3 mamy 9 orbitali czyli 18 elektronów ( n ,  l ,  ml ) = (3,0,0); (3,1,1), (3,1,0), (3,1,–1); (3,2,2), (3,2,1), (3,2,0), (3,2,–1), (3,2,–2) Widać, że okresy 2, 8, 18 są konsekwencja zasady Pauliego i teorii kwantowej, z której wynikają  warunki  l m l l l l l l l m n l n l n l l ≤ ≤ − − − + − + − − = − ≤ ≤ − = = lub , 1 , 2 , ..... , 2 , 1 , 1 0 lub 1 , ...... , 2 , 1 , 0 ..... , 3 , 2 , 1 W czasie gdy Pauli podał swoją zasadę była ona zasadą ad hoc, nie można było jej wyprowadzić w  ramach istniejącej teorii.  Document Outline Zasada Pauliego ... zobacz całą notatkę