Wykład 05.06.2007 I część - 20 plików jpg - od IMG_6239.jpg do IMG_6257.jpg
Przepisywał: Kowal Paweł
Równanie Schrodingera dla atomu wodoru ma postać:
Klasyczne wyrażenie na energię w polu sił centralnych można zapisać w postaci:
Zgodnie z zasadą odpowiedniości, stosowany operator energii wynosi ( w układzie sferycznym):
Energia zależy od kątów i tylko poprzez L2 , więc stosując podstawienie na funkcje własne:
Część radialna równania Schrodingera przyjmuje wartość:
Brak zdjęcia - urwane
...
Sens fizyczny funkcji falowej tkwi w tym, * określa gęstość prawdopodobieństwa znalezienia cząstki w punkcie x. W odniesieniu do atomu wodoru prawdopodobieństwo znalezienie elektronu w elemencie objętości jest równe:
Przebieg funkcji RR*(r) ilustruje zależność gęstości prawdopodobieństwa znalezienia elektronu w odległości r od jądra.
Liczby kwantowe.
Stany energetyczne elektronów w chmurze elektronowej określają liczby kwantowe odpowiadające określonym funkcjom falowym . Wynikają one z ograniczeń matematycznych na istnienie niezerowego rozwiązania równania falowego przy uwzględnieniu całkowitej liczby długości fal w ograniczonej objętości materii. Ze względu na rolę, jaką liczba n odgrywa w określeniu całkowitej energii atomu, jest ona nazywana główną liczbą kwantową. Ponieważ orbitalny moment pędu zależy od l liczbę tę nazywa się orbitalną lub poboczną liczbą kwantową, natomiast energia atomu zewnętrznym polu magnetycznym zależy mt więc liczbę tę nazwaną magnetyczną liczbą kwantową. Spinowa liczba s ujmuje wpływ momentu pędu i momentu magnetycznego (spinu) jaki wytwarza elektron obracający się wokół własnej osi. Główna liczba kwantowa n określa liczbę powierzchni granicznych dla których , a też gęstość chmury elektronowej * jest równa 0. Przyjmują one wartości n=1,2... do 7 odpowiadające kolejnym powłokom K,L,M,N,O,P,Q i jest miarą całkowitej gęstości chmury elektronowej oraz wpływa na jej rozkład w kierunku radialnym im większe n tym szerzej rozciąga się obraz. l, to liczba płaszczyzn granicznych lub * przechodzących przez jądro atomu i przyjmuje wartości 0,1.. n-1 odpowiadające orbitalom elektronowym s,p,d,fg,h.
ml, miara składowej orbitalnego momentu pędu jej wartości -1 do +1 s spin może być równoległy lub antyrównloległy do linii sił pola magnetycznego, jakie wytwarza elektron krążący wokół jądra jego wartości +1/2 oraz -1/2
(…)
… = liczba masowa A Badania mas atomowych różnych pierwiastków doprowadziły do odkrycia izotopów - jąder o takiej samej liczbie Z protonów lecz różnej liczbie A. Np. wodór, deuter, tryt
Tylko 20 pierwiastków nie ma izotopów. Istnieją również ziobary - taka sama liczba A lecz różna liczba Z oraz izotony - jednakowe ilości neutronów. Masa jądra nie jest sumą mas protonów i neutronów - występuje defekt masy który nazywa się energią wiązania. Rys. Właściwa energia wiązania w zależności od liczby nukleonów.
Właściwa energia wiązania zmienia się wraz z liczbą nukleonów w jądrze. Znajomość energii wiązania w różnych jąder atomowych pozwala na stwierdzenie, które z nich nadają się do praktycznego otrzymania energii atomowej. Z wykresu widać, że dla dużych liczb masowych energia wiązania maleje. Dlatego zmniejszając…
… fali do m
Podczas przemian jądrowych obowiązują zasady zachowania: pędu, ładunku, elektrycznego, liczby nukleonów, momentu pędu, energii, masy.
gdzie:
X - pierwiastek ulegający rozpadowi
Y - pierwiastek powstający w wyniku rozpadu jest cofnięty w układzie okresowym o dwa miejsca a liczba masowa jest mniejsza o cztery jednostki. He - jądro atomu helu A -liczba masowa, Z - liczba atomowa Jądro atomu…
… i neutronów związanych za pomocą silnych oddziaływań (oznacza to, że nukleony są hadronami). Proton i neutron nazwano - bariony a neutrino elektron - leptony. W połowie lat sześćdziesiątych fizycy uświadomili sobie, że ich wyobrażenie, jakoby cała materia zbudowana była z protonów, neutronów i elektronów, które uważane były za cząstki elementarne czyli punkty materialne pozbawione wewnętrznej struktury…
… jądrowa przeprowadzoną przez Rutherforda można przedstawić w następujący sposób: Energia jądrowa wydziela się w procesie rozszczepienia uranu lub plutonu pod działaniem strumienia neutronów lub w wyniku syntezy lekkich jąder deuteru i trytu w plazmie gorącej.
W 1939 roku Hahn i Strassman odkryli zjawisko rozszczepiania uranu po wchłonięciu powolnego neutronu termicznego (0,025 eV)
X1, X2 nowe jądra…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)