To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Filtry workowe W filtrach workowych elementem filtracyjnym jest tkanina lub filc igłowany okrągłotkane o średnicach 100 do 300 (400) mm i długości od 1000 do 5000 a nawet 8000 mm. Powierzchnia filtracyjna jednego worka waha się w szerokich granicach 0,3-6 m2, co pozwala na przepływ filtrowanego gazu w ilości 20-600 (1000) m3/h. Tak więc do wytworzenia wymaganego natężenia przepływu gazu przez odpylacz należy zainstalować kilkanaście lub kilkaset worków.
W ciągu ostatnich dziesięciu lat coraz szersze zastosowanie znajdują odpylacze ze strukturą filtracyjną ukształtowaną w formie dużych, prostokątnych kieszeni o ścianach równoległych, odległych od siebie o kilka centymetrów. Kieszenie te naciąga się na prostokątną, metalową ramę i umieszcza się w filtrze w układzie równoległym. Powierzchnia jednego elementu filtracyjnego wynosi 1,5-6 m2, co pozwala na przepływ gazu w ilości 100-600 (1000) m3/h. Zaletą filtrów płaszczyznowych jest możliwość ich tworzenia z włókien, z których filtry workowe nie mogą być wykonywane (np. z włókien mineralnych, nieodpornych na zginanie). Pod względem budowy odpylacze tkaninowe dzielą się na prostokątne i cylindryczne, przy czym zarówno filtry workowe jak i płaszczyznowe mogą być montowane w obydwu rodzajach obudowy.
Filtry prostokątne workowe są najstarszym i najczęściej stosowanym typem odpylaczy tkaninowych. Zapylony gaz doprowadzany jest do odpylacza przewodem zbiorczym, z którego przewodami dopływa do poszczególnych sekcji filtru. W każdej sekcji znajduje się kilkanaście do kilkudziesięciu pionowo rozpiętych worków filtracyjnych. W sekcji gaz zmienia kierunek w dolnej części odpylacza o 180°, dzięki czemu wytrącone zostają większe ziarna pyłu, po czym przepływa z dołu do góry, przechodząc przy tym przez strukturę filtracyjną. Pył zatrzymywany jest na wewnętrznej stronie worków. Oczyszczony gaz przepływa do kanału czystego gazu, którym poprzez wentylator zostaje emitowany do atmosfery. Zaletą prostokątnej obudowy odpylacza tkaninowego jest dobre wykorzystanie powierzchni zabudowy oraz łatwość zwiększenia powierzchni filtra poprzez dołączenie dodatkowych sekcji odpylacza. Zwykle odpylacze te tworzą zespoły od trzech do 20 sekcji, przy czym wydatki powietrza na jedną sekcję mogą dochodzić do 50 000 m3 /h. Ostatnio zaznacza się wzrastające zainteresowanie konstrukcjami filtrów tkaninowych płaszczyznowych (kieszeniowych) budowanych niemal wyłącznie w obudowie o przekroju prostokątnym. Ramy z naciągniętymi filtrami kieszeniowymi ustawione są równolegle, blisko siebie. Wlot zapylonego gazu następuje tu, w przeciwieństwie do odpylaczy workowych od góry, przy czym gaz przepływa od zewnątrz do wewnątrz kieszeni filtracyjnej tak, że pył osadza się na zewnętrznej stronie struktury filtru. Wylot oczyszczonego gazu znajduje się w przedniej części odpylacza. W przedniej części znajdują się też drzwiczki, przez które można w łatwy sposób wysunąć pojedynczą ramę w celu wymiany tkaniny filtracyjnej.
(…)
…% niemal niezależnie od klasy wymiarowej ziaren pyłu, od jego własności fizycznych i chemicznych. Cechuje je duża pewność ruchowa oraz niewrażliwość na zmiany uziarnienia pyłu, jego stężenia i zmiany własności gazu nośnego w trakcie procesu filtracji. Są to jednak urządzenia drogie zarówno w budowie jak i eksploatacji. Odpylacze tkaninowe stosuje się w przypadkach, gdy tańsze urządzenia odpylające zawodzą…
… z Nomexu i włókien szklanych silikonowanych dopuszczalna temperatura pracy została przesunięta do granicy 220-280C, dzięki czemu zakres zastosowania odpylaczy tkaninowych poważnie się rozszerzył. Odpylacze tkaninowe stosowane są z powodzeniem we wszystkich gałęziach przemysłu zarówno jako małe, indywidualne odpylacze przy pojedynczej maszynie i jako wielkie jednostki o przepływie gazu do 1 mln m3/ h. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)