Filozofia - Wielki idealizm niemiecki

Wielki idealizm niemiecki- Hegel
Fichter (wyszedł z kantyzmu, z czasem zrezygnował z niego), Schelig i Hegel XIXw.
Hegel- 1772-1831, nawiązanie do filozofii systematycznej, jeden z ostatnich który pokusił się o całościowy system filozoficzny. Sprzeciwiał się w tym Kanncie, który był reduktorem. Hegel nie bał się pojęć i często ich używał.
Podstawa- rzeczywistość ma charakter logiczny. Hegel nie zaczyna od analizy podmiotowej, tylko od razu mówi o bycie. Pan logizm- to co istnieje jest racjonalne. Zmiana- jest najistotniejsza. Hegel buduje swoją własna logikę w której opisuje dynamikę.
Logika dialektyczna- sprzeczność, rozszczepienie. Byt przejawia się w swoich sprzecznościach. Jest racjonalny ale sprzeczny.
Potrójne ujęcie:
Ma to wymiar metafizyczny tak przejawia się byt. Tezą może być pojęcie- coś ogólnego idea, antytezą dla tego może być przyroda lub natura (zaprzeczeniem tego co idealne jest to co naturalne), syntezą będzie duch.
„Fenomenologia ducha”- opisanie dynamiki rozwojowej.
Inny przykład: teza- logika, antyteza- filozofia przyrody, synteza- filozofia ducha.
Trzy postacie ducha:
Jaka jest relacja między jednostką a historią? Hegel uznał że to historia tworzy jednostkę „Napoleonem mógł być każdy”. Przez Napoleona przemówiła historia, nie ma on żadnych specjalnych umiejętności, jest to efekt ogólnych prawidłowości procesu.
Filozofia Hegla ma wyraźny wymiar systematyczny, podchodzi do tematu całościowo. Po redukcjonizmie oświeceniowym jawiło się to jako nowa jakość, szybko stała się bardzo popularna w całej Europie.
Sztuka wg Hegla- synteza tego co fenomenalne i zjawiskowe z ideą. Zjawiskowość ma charakter zmysłowy ta zewnętrzna forma łączy się z treścią. Sztuka wschodnia- wymiar symboliczny, sztuka chrześcijańska- wymiar romantyczny, sztuka antyczna- wymiar klasyczny. Wszystko to jest przejawem ducha historii.
Krytyka: zarówno z podejścia pozytywistycznego, krytyka ze strony kościoła- nie ma Boga tylko ogólne idee rządzące światem. Poza tym dla Hegla nie było sacrum, chociaż sam Hegel nie negował Religi ale równał ją z innymi sztukami. Religia- synteza filozofii i sztuki? Przeżycie religijne nie jest skutkiem wyznawanej religii a wynika tylko z nastawienia człowieka. Religia nie powinna być objawiona a raczej przeżywana. Państwo w ujęciu Hegla- państwo przejaw organizacji społeczeństwa. Państwo przejaw ducha obiektywnego, naturalny produkt historii. Państwo jest uosobieniem najwyższej natury moralnej. Bez państwa jest anarchia i brak porządku moralnego. Etatyzm- uznawanie państwa za najwyższy przejaw prawa obiektywnego. Przygotowało to po części niemiecki nacjonalizm.
... zobacz całą notatkę