Filozofia kultury
1.
stałe tropy myślenia w europejskiej kulturze: Bauman, Deleuze, Rorty; podjęcie nowożytności Deleuza. Oświecenie miało w sobie totalny projekt, który potem zaowocował.
Nowożytność.
Oświeceniowe podjęcie tradycji natura-kultura: Rousseau, Sade.
Hegel, Nietzsche.
Diltheyowskie rozumienie.
Hermeneutyka Gadamera, Ricoeura.
Bataille, Plessner.
Na czym polega stosunek do chrześcijaństwa, podejrzliwość względem Boga u Nietzschego.
Buber, Levinas, Tischner, Rorty, Bauman;
Nancy: w jaki sposób postrzega ciało. Postrzega je jako słowo, całość, jako ciało fizyczne; mówi o uświatowieniu ciał.
Baudrillard: co to są symulakry, hiperrealność.
Derrida.
Umieć wskazać na stałe tropy myślenia europejskiego; pokazać jak wygląda transformacja modeli tożsamościowych; zastanowić się nad historią idei, które powracały w kulturze;
Szerokie myślenie o tradycji, która kształtuje nasze europejskie postrzeganie świata.
Refleksja filozoficzna o kulturze.
Przedmiot filozofii kultury, dyscyplina badawcza, refleksja o kulturze.
Przełom antypozytywistyczny.
Nowożytny obraz świata, która zmienia coś w myśleniu w Europie.
Adorno, Rorty, Deleuze, Bauman przeinterpretowują tradycję europejską.
Oświeceniowa wizja natury i kultury - Rousseau, de Sade: koncepcja natury, kultury, wolności.
Heglowska filozofia dziejów.
Hermeneutyczna wykładnia kultury; tożsamość osoby.
Heideggerowska „polna droga”.
Wizja transgresji Bataille'a;
Plessner; Sartre;
filozofia spotkania: Buber, Levinas, Tischner.
Neopragmatyzm Rortiego; hiperrealność, symulakry Baudrillarda;
Cielesność w kulturze; obecnościowa tradycja w myśleniu.
Są 3 sposoby rozumienia przedmiotu filozofii kultury:
1. Filozofia kultury jako dyscyplina akademicka, jest wykładana na uniwersytetach; ma swój adres naukowy, określone metody badawcze. Zaczyna się w określonym momencie, nie trwa od zawsze.
2. Filozofia kultury jako dyskurs o kulturze, nie konkretnie dyscyplina.
W tym sensie możemy badać myśl Arystotelesa, w sensie, że jest to formułowana filozofia kultury, kiedy Arystoteles mówi o społeczeństwie, o relacjach społecznych.
Patrzymy na namysł europejski od strony, czy jest tam uwaga nakierowana na społeczeństwo, kulturę, nawet jeśli nie ma słowa kultura czy cywilizacja. Mówi się o człowieku społecznym. Filozofia kultury jako dyskurs o kulturze narosły w Europie. W tym sensie „Dzieje” Herodota to filozofia kultury; Etyka Nikomachejska Arystotelesa to tekst o kulturze, który pokazuje jakąś wizję.
3. Najbardziej nietypowy, nowoczesny sposób. Patrzymy na cały namysł, który powstawał, nie tylko o kulturze, społeczeństwie, ale badamy ten namysł od strony stylu myślenia, figur myślenia, które powracają. Filozof kultury bada myśl, którą człowiek tworzy. Jeśli tak badamy myśl to uprawiamy filozofię kultury.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)