Filozofia - Filozofowie oświecenia

Filozofowie oświecenia
Artur Schopenhauer- jasna postawa życiowa, Gdańszczanin, egocentryczni rodzice. Stronił od ludzi.
Zwolennik kantyzmu. Rozpatrywał fenomenalizm. Rzecz sama w sobie nie jest poznawalna. Rzeczywistość jest zjawiskowa. Świat jest moim wyobrażeniem. Czym jest ta rzeczywistość? Nikt tego się nigdy nie dowie. Maja- ujawa, zjawa (inspiracja hinduska), człowiek pewne złudzenie bierze za rzeczywistość. Wszystko co zewnętrzne to pozorne, nierzeczywiste, złudne. Główne źródło bytu ludzkiego-wola Wola jest ślepa, charakter czysto nieracjonalny, przenika wszystko to co istnieje, ponownie związki z hinduizmem. Cierpienie bierze się z woli życia, wyciszenie woli życia, obciąża swoją karmę czyli los. Ludzie nie mogą uświadomić swojej woli, a jednocześnie stale jej podlegają więc człowiek musi cierpieć.
Rozwiązanie tego problemu
Współczucie- współczując innym samemu sobie przynoszę ulgę. Zmniejsza się ból istnienia.
Estetyka- człowiek może zanurzyć się w kontemplacji sztuce. Człowiek może kontemplować.
Schopenhauer nie był doceniany przez większość życia. Dopiero pod koniec życia osiągnął pewien sukces. Największy sukces osiągnął, oczywiście, po śmierci.
Sir Kiergegaard
Duńczyk, ojciec miał na niego duży wpływ, nigdy się nie ożenił, ekscentryk.
Interesował go fenomen życia, mniej interesował się kantem czy Heglem. Skrajny subiektywizm, filozofia powinna być antysystemayczna. Konieczność wyboru- całe życie jest serią wyborów. Każdy wybór ogranicza, wywołuje to pewne napięcie, przykład jeśli się nie ożenisz będziesz żałował, jak się ożenisz będziesz żałował, w sumie cokolwiek zrobisz i tak będzie źle. Wybory dokonują się w czasie.
Goethe podnosi ten problem w Fauście. Wspomnienia- hedonizm
Trwanie jest konkretną realizacją człowieka. Odzucał religię instytucjonalną. Jedynie przeżycia osobiste zapewniają kontakt z Bogiem.
4 lutego od 10.00.
... zobacz całą notatkę