Ćwiczenia dotyczyły pitagorejczyków. Zagadnienia jakie zostały opisane w notatce są następujące: Epikur z Samos, Arystyp z Cyreny, egzystencja, przyjemność, przyjaźń wg Epikura, przerażenie śmiercią wg Epikura, Pirron z Elidy, główne idee racjonalizmu kartezjańskiego, rozwój filozofii Kartezjusza, racjonalizm metadologiczny, racjonalizm gnoseologiczny, metafizyka, dualizm psycho - fizyczny a koncepcja działania, Leibniz, filozofia metafizycznego optymizmu, metafizyka siły, jedność i różnorodność monad, konieczność, możliwość, wolność, autonomia myślenia, optymizm metafizyczny, jansenizm i filozofia Pascala, relatywizm i jego antropologiczne podstawy, możliwość absolutyzmu aksjologicznego i filozofia religii, znaczenie i warunki powstania spinozyzmu, objawienie i rozum, monizm metafizyczny, gwarancje poznania, poznanie i działanie, zasada tolerancji i ideał demokracji, dualizm psychofizyczny, kartezjański dualizm, dusza, ciała i umysł wg Kartezujsza, rozum, wolna wola wg Kartezjusza, kartezjański opis umysłu, tezy Kartezjusza dotyczące umysłu, Nicholas MalebrancheWilhelm Leibniz. W notatce zostały zawarte informacje o tym co powoduje nieszczęście, jak przedstawiała się filozofia sceptyków, jakie zdanie miał Kartezjsz o metodzie, jak wyglądała nauka i filozofia w światopoglądzie i życiu Leibniza, jak przedstawia się problem wartości w filozofii Pascala, na czym polegał monizm i racjonalizm Spinozy.
EPIKUR Z SAMOS
Epikur z Samos - przybywa do Aten w wieku 18 lat, podejmuje gruntowne studia, zakłada szkołę Platona, która przyjmuje nazwę Ogrodu - 300 r.p.n.e. Funkcjonuje po wyprawach Macedończyka, więc
od filozofów wymaga się wówczas pytania, jak żyć.
Czym jest szczęście?
Jak je rozumieć?
Jakimi drogami można do niego dojść?
Zmienia się optyka filozofowania. Chodzi o to, by odnaleźć drogę w tej nowej rzeczywistości. Głównym zainteresowaniem Epikura jest etyka, a właściwie teoria działania. Nawiązuje do szkoły sokratejskiej - Arystypa z Cyreny - był on hedonistą, twierdził, że trzeba rozwikłać kwestię - czy dobre jest to, co przyjemne, czy przyjemne - to co dobre. Twierdził, że dobrem jest przede wszystkim przyjemność. Życie jest dążnością do przyjemności, Epikur twierdzi, że jest to jak najbardziej naturalne.
Sposób działania zależy od sposobu rozumienia - to wziął od Sokratesa. Co rozumiemy pod pojęciem przyjemności? Jak ją rozumiemy, to tak będziemy ją stosować.
Epikur z jednej strony zgadza się z Arystypem, że przyjemność jest dobrem, ale nie zgadza się z jego definicją przyjemności - jako stanu, do którego się dąży, jako stanu związanego z doświadczeniem cielesności. Człowiek często coś sobie wyobraża, ale po realizacji tego okazuje się, że to inaczej wygląda, niż myśmy to sobie wyobrażali, czujemy zatem pewien dyskomfort. W samym dążeniu do przyjemności nie mamy spokoju, możemy też stać się zniewoleni tą dążnością. Przyjemności mają więc swoje granice, przekroczenie ich prowadzi do destrukcji podmiotu. Epikur jest tego wszystkiego świadomy. Definicja proponowana przez Arystypa nie jest adekwatna.
Epikur zmienia więc kontekst rozumienia przyjemności - definiuje ją z pozycji negatywnej - prawdziwą przyjemnością jest brak cierpienia.
My wielokrotnie nie potrafimy określić, czy zrozumieć, że to, co najbliższe, jest niewidoczne i możemy to przeoczyć. Nie zdajemy sobie sprawy, że największą przyjemnością jest doświadczenie życia w samym życiu. Dopiero sytuacja drastyczna stawia nas w przekonaniu, że chodzi o to, by w ogóle być, by było spok
(…)
… wrodzonej (tylko część wiedzy)- takie pojęcia jak myśleć, istnieć (zarzuty- myślenie dzieci i dorosłych- Kartezjusz: dzieci myślą tak samo, ale ich wrodzona zdolność myślenia nie może się ujawnić z winy pogrążenia się w sprawach cielesnych)- u Kartezjusza natywizm stanowił ważne wsparcie idei autonomii myślenia
- „Cogito ergo sum”- przezwyciężenie sceptycyzmu, konkluzja refleksji nad aktem wątpienia…
… metodzie stworzy filozoficzne i matematyczne podstawy wszelkiej ludzkiej wiedzy.
Jednym z najbardziej uwypuklonych aspektów filozofii Kartezjusza jest teoria umysłu i jego relacji z ciałem - kartezjański dualizm psychofizyczny. Kartezjusz doszedł do wniosku, że istnieje, a o jego istnieniu świadczy myślenie („Cogito, ergo sum” - Myślę, więc jestem).Traktował on siebie, jako rzecz, jako substancję…
…, operacyjnie usunięto membranę oddzielającą lewą półkulę mózgu od prawej. Taki zabieg przeprowadza się w leczeniu ciężkich przypadków epilepsji. Badania te wykazały, że niekiedy lewa półkula mózgu „nie wie”, co czyni półkula prawa i podały w wątpliwość teorię Kartezjusza, głoszącą że mózg jest jednością.
Sprzeciw budzi także teoria Kartezjusza, która mówi, że tym, co wyróżnia ludzi spośród innych istot…
… jest nierozciągły, czyli nie istnieje w czasie i przestrzeni, tak jak dzieje się to w przypadku ciał, to gdzie zachodzi to oddziaływanie? Kartezjusz uznał ostatecznie, że to oddziaływanie zachodzi w którejś części mózgu. Umysł, czyli dusza znajduje się w szyszynce. Taka teoria umożliwiła Kartezjuszowi wyjaśnić mechanizm powstawania w umyśle spostrzeżeń zmysłowych. Ciało, podobnie jak wszystkie przedmioty w świecie…
… się osobowość psychiczna jednostki
- dwie strony działalności człowieka: działalność woli i czynność substancji cielesnej
- ruch ciała jest komponentem namiętności (wyobrażenia intelektualne pozbawione rozumnej oczywistości, ale budzące emocje pobudzające człowieka do działania)
- namiętności są spowodowane ruchem tchnień życiowych
- chęci to zjawiska intelektualne
- szyszynka jest pomostem między chęciami…
… poza nią możliwości doskonalenia człowieka i podstaw absolutnych wartości moralnych
- kontakt z jansenizmem: predestynacja jednostki- wola boska jest dla człowieka niepoznawalna, rygorystyczne przestrzeganie zasad moralności jako boskiego nakazu
- „Myśli”- owoc postawy filozoficznej jansenizmu oraz zawierają jedne z najgłębszych refleksji nad poznaniem, człowiekiem i wartościami
Relatywizm i jego antropologiczne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)