Filozofia chrześcijańska (patrystyka i scholastyka)
Patrystyka - filozofia ojców Kościoła, która współuczestniczyła w wypracowaniu dogmatów (sobór w Nicei - 1325) Filozofia chrześcijańska to filozofia, która rozwinęła się pod wpływem i w klimacie religii chrześcijańskiej, uznająca objawienie za niezbędną, a przynajmniej bardzo ważną pomoc dla rozumu. F.ch. miała swój własny początek, czyli wiarę chrześcijańską opartą na objawieniu. Pierwotnie była raczej nauką moralną, a nie systemem filozoficznym. Wyartykułowała się jednak oparciu o dorobek i pojęcia wypracowane przez filozofię grecką. Specyficzne chrześcijańskie elementy poglądu na świat: Pojęcie Boga osobowego jako stwórcy, który nakazem woli powołał do życia świat z niczego.
Radykalna różnica, nawet przeciwieństwo Boga i stworzenia - pierwiastek dualistyczny.
Idea zbawienia człowieka od grzechu i śmierci przez osiągnięcie zjednoczenia z Bogiem - człowiekiem, czy zbawicielem.
Chrześcijaństwu przyszło rozwijać się w kulturze, która wypracowała określony stosunek człowieka do świata i samego siebie, a także określony typ filozofii.
Typy, postawy chrześcijaństwa do kultury, racjonalności filozofii antycznej: totalna negacja - Tertulian; „ Wiara jest absurdem, tym bardziej więc wierzę” - wiedza jest szkodliwa, niebezpieczna, niemożliwa, bezużyteczna. mniej, lub bardziej krytyczna i selektywna akceptacja - Orygenes, św. Augustyn, św. Tomasz. Postawa ta wyrażała przekonanie, że zarówno wiara, jak i rozum pochodzą od Boga, można więc oczekiwać pewnej między nimi zgodności.
Filozofia grecko - rzymska (antyczna) była zróżnicowana. Istniał zatem problem stosunku myślicieli chrześcijańskich do poszczególnych szkół i nurtów tejże filozofii.
Nurt filozoficzny Stosunek do niego Platonizm
Raczej pozytywny
Neoplatonizm
Raczej pozytywny
Arystotelizm
Raczej negatywny
Sceptycyzm
Pozytywny
Stoicyzm
! Zdecydowanie negatywny
Epikureizm
! Zdecydowanie negatywny
W platonizmie dostrzegano pozytywnie pierwiastki dualistyczne, wyższość wartości, bytu idealnego nad materialnym i zmysłowym. Nie podobała się natomiast idea wieczności materii.
W neoplatonizmie akceptowano dążenie ku jedności, przy dostrzeżeniu dualizmu sytuacji wyjściowej; oraz rozdarcie duszy. Minusem była to oczywiście odwieczność. Podobnie nie akceptowano odwieczności w arystotelizmie.
Sceptycyzm akceptowano ze względu na krytykę uroszczeń umysłu zmysłów w poznaniu świata.
Stoicyzm traktowano negatywnie ze względu na materializm, determinizm ograniczający możliwości wolnej woli oraz sprowadzanie bytu ludzkiego do jego rozumności. Epikureizm odrzucono ze względu na materializm i hedonizm.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)