fenomenologia świata osoby z anoreksją Trudności w definiowaniu anoreksji a świat wewnętrzny osoby z anoreksją:
Będę się opierała na podejściu Binswangera (1968), według którego najważniejszym pojęciem opisującym stan psychiczny człowieka jest „istnienie człowieka w świecie” (ang. „being-in-the-world”)(synonimem jest tutaj pojęcie„pogląd na świat” (ang. „worldview”).
Zapytajmy zatem jakie jest „istnienie w świecie” osoby z anoreksją?
Świat, w której żyje osoba z anoreksją, jest zamknięty dla osób z zewnątrz i dobrze strzeżony (rysunki osób z anoreksją często przedstawiają domy z oknami zasuniętymi kotarami, otoczone wysokimi murami i płotami, z wielkimi zamkami w drzwiach i stojącymi przy nich dzikimi psami).
Osoby z anoreksją oraz ich terapeuci opisują ten świat jako „twierdzę”, „zamek” i niemożliwe jest, aby taka osoba zobaczyła świat znajdujący się za wysokimi murami tego zamku. Paradoksy świata anorektycznego:
Ten świat pretenduje do miana idealnego, jednak taki nie jest z powodu niemożliwych, wręcz paradoksalnych praw, jakie w nim panują. Często anoreksję określa się jako „wir głodzenia się” (ang. „whirpool of starvation”), co oznacza, że osoby z tą chorobą w miarę utraty wagi, pragną coraz bardziej szczupleć. Ideałem dla osoby z anoreksją jest brak ciała, co z biologicznych względów jest niemożliwe i doprowadza taką osobę do rozpaczy.
Ta rozpacz staje się zrozumiała, gdy uświadomimy sobie, że takie osoby odczuwają życie w sobie tylko wówczas, gdy są bardzo wychudzone, z kolei przyrost wagi jest utożsamiany z psychiczną śmiercią. To przekonanie jest bardzo głęboko osadzone w tożsamości osoby z anoreksją, która definiuje swoje „ja” przez decyzję, żeby nie jeść i uważa, że bez anoreksji byłaby „nikim”.
„ Im bardziej moje kości stawały się wyraźniejsze, tym bardziej stawałam się sobą” (Wright 1994, s. 39); „ Im bardziej widziałam zarys mojego szkieletu, tym bardziej czułam, jak wyłania się moje prawdziwe ja” (Wright 1994, s. 40).
Zatem świat, który miał być idealny, przekształca się w „złotą klatkę”, a nawet więzienie.
„ Osoba z anoreksją jest złapana w okrutną pułapkę. Odmawia jedzenia, aby zachować tożsamość, lecz, aby przeżyć (zachować życie) musi jeść i to jest odczuwane przez nią jako zdrada samej siebie ” (Palazzoli 1974, cyt. Wright 1994, s. 55). „ Być anorektykiem to znaczy stwarzać i zamieszkiwać koszmarny świat, w którym podstawowe ludzkie potrzeby nie mogą być i nie będą spełnione - jest to ascetyczne więzienie z coraz bardziej zawężającymi się granicami ” (Edwards 1987, cyt. Wright 1994, s. 55).
To co miałoby być ideałem, staje się więzieniem, a marzenia stają się obsesjami. Osoba taka odczuwa bardzo nieprzyjemnie swoje istnienie. Opisuje swój stan psychiczny jako „nicość” (Levens 1995, s. 74), „martwotę” (Levens 1995, s. 55), „dewastującą pustkę” (Levens 1995, s. 36) czy „pojedynczość” (ang. „aloneness”) w odróżnieniu „samotności” (ang. „loneliness”) (Levens 1995, s. 55)
(…)
… i wyrzucanie ich na zewnątrz, żucie, słowa, chipsy ziemniaczane, odbijanie się, tłuszcz, włosy, dzieci, mleko, ekskrementy, herbatniki, wymioty, kawa, sok pomidorowy, krew, herbata, deser, trunki, łzy i śmieci” (Atwood 1980, cyt. Levens 1995, s. 20). Anorektyczny świat lęku przed pokarmem:
Wymownym symbolem i głównym powodem tej „brzydoty” jest dla osób z anoreksją pokarm, który uruchamia „brudny” ruch…
… i procesy związane z ciałem, takie jak: jedzenie, wydalanie, menstruacja, są odczuwane przez taką osobę jako bardzo nieprzyjemne, ponieważ przypominają o realności ciała, które osoby z anoreksją często nazywają „mięsem” (ang. „flesh”).
Anorektyczny świat lęku przed procesami zachodzącymi w ciele:
Margolis twierdzi, że „dla osoby z anoreksją jest coś nieprzyzwoitego w czynności jedzenia w otwieraniu…
… w środku osoby; perspektywa koagulacji tłuszczu w organizmie jest dla osoby z anoreksją nie do zniesienia. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)