To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Erytrofobia Erytrofobia jest spowodowane nieprawidłowym działaniem układu sympatycznego (współczulnego), jednak układ ten wykazuje nadmierne pobudzenie w sytuacjach stresowych i okolicznościach wywołujących napięcie emocjonalne. Tak więc za przyczynę powstania tej choroby można uznać powstanie nadmiernych reakcji wegetatywnych (np. częste czerwienienie się - czyli facial blushing - FB) za które odpowiada układ sympatyczny, ale powodowanych sytuacjami interpersonalnymi. W późniejszym okresie choroby układ sympatyczny jest tak przeciążony, że reakcje wegetatywne występują często bez związku z początkowymi sytuacjami powodującymi jego podwyższoną pracę - można w ten sposób wytłumaczyć czerwienienie się w różnych okolicznościach. Także lęk by objawy nie wystąpiły powoduje wzmożoną pracę układu sympatycznego, co wyzwala częstsze ich występowanie. W skrócie można ująć to tak: facial blusching (FB) to czerwienienie się w kontaktach społecznych , a erytrofobia to banie się i unikanie tej reakcji naszego organizmu. Aby wyleczyć erytrofobię należy poddać leczeniu układ sympatyczny chorego (beta-blokery, inhibitory MAO, benzodiazepiny, ETS), ale także psychikę osoby chorej, która na skutek długotrwałego stresu uległa osłabieniu. (psychoterapia polegająca na wzmocnieniu autoportretu chorego oraz na przestaniu bania się swoich objawów i ich zrozumieniu). Mimo że erytrofobia należy do podgrupy zaburzenia o nazwie SAD, to powstaje ona najczęściej w takiej kolejności: 1] pojawienie się FB - powodowane impulsem społecznym: zmiana środowiska na nowe (np. szkoła), nieudany występ publiczny itp. lub samoczynne pojawienie się FB (np. przez geny) 2] przejście FB w erytrofobię 3] pojawianie się zachowań podobnych jak w SAD U niektórych osób ta kolejność może być odwrotna, czyli na skutek SAD może dojść do częstego czerwienienia i przerodzić się następnie w erytrofobię. Ale w takim przypadku należy leczyć przede wszystkim SAD, a dopiero później erytrofobię. Objawy i skutki mogące wystąpić w erytrofobii Każdy organizm podczas spostrzeżenia zagrożenia ma do wyboru dwie możliwości; pierwszą jest atak, drugą zaś ucieczka. W momencie dostrzeżenia "zagrożenia" organizm mobilizuje się i reaguje objawami wegetatywnymi (pocenie się, czerwienienie itp.). Lęk w erytrofobii powoduje zachowania zbliżone do SAD (social anxiety disorder). Ojawy czesto wystepujące w erytrofobii: wstydliwość i nieśmiałość, trwałymi cechami osobowości są dyskomfort odczuwany w sytuacjach społecznych, lęk przed złą oceną ze strony innych. Osoba taka czuje się urażona w razie jakiejkolwiek krytyki czy dezaprobaty, najczęściej grono przyjaciół i osób zaufanych ogranicza się do najwyżej dwóch , nie chce wchodzić w związki z innymi ludźmi zanim się nie upewni, że jest przez nich lubiana, unika spotkań towarzyskich i takiej pracy zawodowej która wymaga wiele kontaktów z innymi np. odmawia awansu, gdyby pociągał on za sobą konieczność bardziej intensywnych kontaktów z ludźmi. Jest powściągliwa w sytuacjach towarzyskich z obawy przed powiedzeniem czegoś, co może być uznane za niestosowne czy głupie, lub też z obawy, że nie będzie w stanie odpowiedzieć na pytanie. Obawia się kompromitacji z powodu zaczerwienienia się lub ujawnienia oznak zaniepokojenia w obecności innych. Wyolbrzymia przewidywane przeszkody, fizyczne niebezpieczeństwo lub zagrożenie związane z wykonywaniem zwykłych działań, ale wykraczających poza rutynę. Następuje ciągły lęk przed wieloma sytuacjami, w których jest możliwa ekspozycj
(…)
… sam podpowiada swą reakcją w jaki sposób chce dać ujście napięciu. Jest to więc swoisty wentyl bezpieczeństwa przed destrukcją organizmu. Konkretyzacja lęku jest mechanizmem obronnym, a symptom pod postacią czerwienienia się jest mechanizmem przystosowawczym. Czynniki psychologiczne odgrywają bardzo dużą role w zmniejszeniu czerwienienia i jednocześnie informują o także psychospołecznym komponencie tej choroby…
… chorego.
Przyczyny organiczno-genetyczne (fobia społeczna)
Badania nad rolą czynników biologicznych w fobii społecznej i możliwości leczenia farmakologicznego rozpoczęły się dopiero w latach 80 tych. W dwóch badaniach rodzinnych, w których określano występowanie fobii społecznej w rodzinach, stwierdzono 3-krotnie większe ryzyko zachorowania u krewnych osób z uogólnioną fobią społeczną w porównaniu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)