ANAMNEZA (ang. anamnesis, fr. anamnese, niem. Anamnese). Określenie oznacza wywiad poprzedzający badanie pacjenta, dotyczący jego dolegliwości, zaburzeń, upośledzenia lub też choroby; wywiad umożliwiający rozpoznanie zaburzenia bądź choroby, obejmujący zebranie informacji o aktualnych dolegliwościach chorego, przebytych chorobach, kontaktach z zakaźnie chorymi oraz warunkach środowiskowych. Dane z anamnezy zebrane za pomocą dokładnego wywiadu, rozmowy lub kwestionariusza - dotyczące dotychczasowych indywidualnych losów osoby badanej, porównuje się z wynikami aktualnie przeprowadzanych badań (lekarskich, psychologicznych i in.), celem uzyskania możliwie pełnego obrazu prognozy.
Wywiad środowiskowy bądź anamneza społeczna to szczególny rodzaj anamnezy, czyli suma danych charakteryzujących środowisko, w którym żyje i pracuje człowiek będący przedmiotem zainteresowania służby zdrowia i opieki społecznej, wraz z określeniem wpływu tego środowiska na jego stan psychofizyczny.
Pojęcia pokrewne: wywiad lekarski lub badanie podmiotowe, wywiad rodzinny
Bibliografia: Rożniatowski T. (red.), Mała encyklopedia medycyny, wyd. 9, PWN, Warszawa 1991.
ANDRAGOGIKA (ang. adult education, fr. education d'adultes, niem. Erwachsenenbildung). Jest teorią kształcenia i wychowania dorastającej młodzieży oraz ludzi dorosłych. Jest nauką ,,(...) o kształceniu, samokształceniu, wychowaniu i samowychowaniu dorosłych, która swoje teoretyczne uogólnienia i normatywne wskazania opiera na dwóch źródłach wiedzy: na dorobku nauk humanistycznych i społecznych oraz na własnych badaniach zachowania dorosłych w sytuacjach edukacyjnych" (Turo s L., 1993, s. 5). Jej przedmiot zainteresowań jest rozległy. Stanowią go rozważania na temat metodologii badań i dokumentacji naukowej w dziedzinie oświaty dorosłych, systemu oświaty dorosłych, problematyki celów kształcenia, zakresu i jakości treści, podmiotu pracy oświatowej, problematyki form, zasad, metod, środków edukacji, historii oświaty dorosłych, zagadnień osobowości pracownika oświatowego i innych. Mówiąc nieco inaczej, w skład tej nauki wchodzą m.in. metodologia badań andragogicznych, teoria systemu edukacji, celów i zadań, realizatorów i organizatorów tej edukacji, form, metod i środków kształcenia oraz wychowania, organizacji tego kształcenia, funkcji kształcenia dorosłych, ustawodawstwa oświatowego, systemu urządzeń i instytucji służących tej działalności, pozycji i rangi tego kompleksu kształceniowo-wychowawczego na tle związku z systemem edukacji dla dzieci i młodzieży.
Nazwa andragogiki pochodzi z języka greckiego (andros - dzielny, dorosły i ago prowadzę). Po raz pierwszy pojęcia "andragogika" na określenie teorii kształcenia w wieku męskim użył filozof niemiecki Alexander Kapp w latach trzydziestych XIX w. Brak jednak wyraźnego wsparcia dla koncepcji Kappa spowodował, że termin ten nie został od razu spopularyzowany. Jego rozpowszechnienie dokonało się dopiero w XX w. Jest to zasługa m.in. Eugena Rosenstocka, profesora uniwersytetu w Berlinie, oraz Heinricha Hanselmanna, profesora uniwersytetu w Zurichu. W Polsce termin ten już w latach międzywojennych zaczęła stosować Helena Radlińska na oznaczenie uprawianej przez siebie teorii kształcenia dorosłych.
(…)
… do powtarzania takich reakcji i przeciwnie, gdy wystąpią negatywne konsekwencje powstaje tendencja unikania tych reakcji. Kluczowymi procesami dla sformułowanej na gruncie behawioryzmu teorii uczenia się jest warunkowanie klasyczne opisane przez I. Pawłowa i warunkowanie instrumentalne opisane przez RF. Skinnera.
Behawioryzm, jako koncepcja człowieka, zakłada: determinację środowiska - człowiek…
… badań nad metodami uczenia się, zmianą zachowań i kształtowaniem nowych zachowań, przyczynił się do sformułowania zasad manipulowania zachowaniem innych i opracowania nowych metod uczenia tzw. programowego. Wykorzystując zasady warunkowania klasycznego i instrumentalnego, sformułowano wiele programów psychoterapii behawioralnej stosowanej np. w leczeniu uzależnionych od alkoholu, nikotyny…
… rzeczywistości edukacyjnej i miejsce zastosowania dorobku naukowego andragogika usytuowana została w systemie innych nauk społecznych obok filozofii, psychologii, socjologii, pedagogiki, polityki społecznej, prakseologii, teorii informacji i ekonomii, z którymi niewątpliwie kooperuje poznawczo. Przy budowie swoich teorii kształcenia dorosłych czerpie z dorobku teoretycznego i metodologicznego tych dyscyplin…
… poszczególnych technik). Przykładami owych narzędzi są: schemat obserwacji, kwestionariusz wywiadu i ankiety, schemat organizacyjny i aparatura (np. magnetofon, aparat filmowy) do eksperymentu, wytyczne do analizy dokumentów, modele technik socjometrycznych, skale pomiarowe i in.
Badania andragogiczne uprawiają u nas głównie szkoły wyższe i instytuty naukowe (w innych krajach często nazywane placówkami…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)