To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ekstradycja w traktatach zawieranych przez państwo hetyckie
Zagadnienie ekstradycji nie cieszyło się większym zainteresowaniem wśród historyków, którzy w badaniach nad prawem starożytnych tworów państwowych kierowali się chęcią wyszukania możliwie największej ilości instytucji i przepisów prawnych, będących odpowiednikiem i pierwowzorem instytucji i przepisów obowiązujących współcześnie. Dzisiejsza instytucja ekstradycji, związana w sposób bezpośredni z działalnością sądów i odnosząca się do przestępców pospolitych różni się znacząco od tej funkcjonującej w czasach starożytnych, która dotyczyła innych kategorii osób, tak więc daleka i niepewna analogia historyczna nie przyciągała zbytnio badaczy, którzy woleli skupić się na takich instytucjach jak: arbitraż, traktaty przymierza, czy nietykalność posłów. Ponadto wielu historyków prawa przedstawia jego rozwój jako marsz w kierunku idei humanitarnych. Istnienie organu ucisku społecznego, którym niewątpliwie była ekstradycja, ukazuje sprzeczność pomiędzy ich poglądami a rzeczywistością. To również tłumaczy niechęć do jej badania.
II Postanowienia ekstradycyjne traktatu hetycko-egipskiego
W 1906 r. w ruinach rezydencji królów w Boghazkoi odkryto gliniane tabliczki z tekstami traktatów, zawartych przez państwo hetyckie z innymi państwami. Pozwoliło to na ukazanie stosunków i prawa międzynarodowego w okresie znacznie wcześniejszym, niż sięgają początki historii Grecji i Rzymu. Wersja traktatu zachowała się również w wersji egipskiej na murach świątyni w Karnaku. W wersji hetyckiej, jest on najprawdopodobniej najstarszym zachowanym w całości tekstem umowy międzynarodowej o bogatej treści prawno-historycznej. Starszy jest traktat zawarty pomiędzy dwoma miastami Mezopotamii, Lagasz i Umma, ale do dnia dzisiejszego zachował się on tylko częściowo, a sam charakter umowy międzynarodowej jest tutaj kwestionowany, ponieważ niektórzy autorzy uważają tekst za wyrok sądu rozjemczego.
Od momentu objęcia rządów przez Hattuszila, Hetyci przez około 300 lat dokonywali nieustannych podbojów, powiększając terytorialny zasięg swego państwa. W czasach swej największej świetności kraj Hetytów sięgał aż po Babilon. Zdobytej pozycji mocarstwowej nie mogli utrzymać bez ciężkiej walki. Główne zagrożenie dla nich stanowił Egipt. Jednak za czasów panowania króla Hattuszila, Hetyci zdecydowali się zakończyć wojnę z Egiptem i zawrzeć pokój. Inicjatywa zawarcia traktatu wyszła od króla hetyckiego. Z fragmentarycznych informacji ze źródeł egipskich i hetyckich wynika, iż pertraktacje poprzedzające zawarcie traktatu były długie. Do faraona Ramzesa w 21 roku jego panowania przybyli posłowie Hattuszila, w towarzystwie tłumacza i uprzednio wysłanych posłów egipskich, którzy dostarczyli faraonowi projekt traktatu, wyryty na srebrnej płycie.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)