To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Edukacyjne szanse życiowe
I Język jako narzędzie socjalizacji jednostki.
Komunikacja językowa jako zjawisko społeczne.
Komunikacja codzienna to: wymiana informacji w toku bezpośredniego kontaktu między osobami, oparta
na stosunkowo niezawodnych oczekiwaniach względem ogólnych wzorców zachowań uczestników,
wynikających ze znajomości standardów tego rodzaju zachowań.
Trzy rodzaje komunikacji:
-ustna i pisemna
-bezpośrednia (rozmowa, dyskusja, wykład) i pośrednia(listy, audycje edukacyjne, przekaz mediany)
-komunikacja masowa (interaktywna i codzie
Musimy pamiętać, że podstawową jednostką komunikacji jest zdanie, a nie same słowo. Przekaz, złożony na
ogół z kilku zdań, nie zawsze jest komunikatem, staje się nim dopiero wtedy, gdy zawarte w nim informacje
tworzą pewną strukturę, uwzględniają kontekst wypowiedzi, który pozwala wnioskować o jej znaczeniu.
Rozumienie odnosi się do czterech aspektów:
- językowego (aby się zrozumieć, musimy mówić językiem, którego zasady składni i sposób słownictwa są
zrozumiałe dla obu stron)
- kontekstualnego (rozumiemy się, gdy jesteśmy w stanie włączyć omawianą sytuacje i jej okoliczności w
strukturę wiedzy i własnego doświadczenia)
-empatycznego (aby kogoś zrozumieć, musimy posiadać zdolność wczuwania się w inne osoby)
-aksjologicznego (aby kogoś zrozumieć musimy podzielać jego system wartości, zasad etycznych)
Znaczenie języka w socjalizacji:
- przechowywani zbiorów znaczeń i doświadczeń, co umożliwia przekaz międzypokoleniowy, transmisję
wartości i wzorów
- tworzenie symbolicznych reprezentacji kultury
- łączenie odmiennych sfer życia i rzeczywistości
-obiektywizowanie własnego bytu, komunikowanie przeżyć, odczuć, sądów nie tylko innym ale i samemu
sobie
-porozumiewanie się, język uczy budowania wypowiedzi między rozmówcami wg. Schematu pytanie-odp.
Funkcje języka sprecyzowane przez Romana Jakobsona:
- emotywna (wyrażanie własnych uczuć, przeżyć)
- perswazyjna (konatywna, apelatywna, przekonujemy kogoś do zrozumienia czegoś, wyjaśniamy to, czego
nie rozumie)
- referencyjna (relacje, opisy, przekazy inf.)
-metajęzykowa (komentowanie własnej kompetencji językowej)
-fatyczna (zwroty grzecznościowe)
-poetycka (porządkowanie wypowiedzi, wzbogacanie jej)
Teoria kodów językowych Basila Bernsteina
Pojęcie kodu wprowadził w latach 60 XXw B.Bernstein nazywając tak sposób, w jaki posługujemy się
językiem. Prowadził badania nad wynikami uczniów w nauce, wyodrębnił dwie grupy uczniów :
o pochodzeniu robotniczym i inteligenckim.
Podstawowym środowiskiem, w którym uczymy się mówić, a także nabywamy przyzwyczajeń językowych
jest rodzina. W zależności od rozkładu władzy i systemu komunikacji wyróżniamy rodziny osobowe i
pozycjonalne.
Rodziny osobowe mają charakter otwarty- wszyscy członkowie mają prawo wypowiadać swoje poglądy i
choć większość interakcji odbywa się na linii dorosły-dziecko , socjalizacja ma charakter obustronny.
Rodziny te to najczęściej rodziny osób wykształconych, o wyższej pozycji społ., posługujące się
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)