TEMAT: dysonans poznawczy a potrzeba podtrzymywania samooceny
dysonans poznawczy: popęd spowodowany poczuciem dyskomfortu, pierwotnie definiowany jako konsekwencja
utrzymywania dwóch lub więcej niezgodnych ze sobą elementów poznawczych, następnie określany jako
konsekwencja zaangażowania się w działanie, które jest sprzeczne z koncepcją siebie jako osoby przyzwoitej i
rozsądnej
elementy poznawcze: myśli, uczucia, przekonania bądź wiedza o czymś
dysonans podecyzyjny: dysonans, który zostaje nieuchronnie wzbudzony po podjęciu decyzji. W takiej sytuacji
dysonans jest najczęściej likwidowany przez podwyższenie atrakcyjności wybranej alternatywy i zdewaluowanie
alternatywy odrzuconej
techniki niskiej piłki: pozbawiona skrupułów strategia, mocą której sprzedawca nakłania klienta, by zgodził się
kupić produkt po bardzo niskiej cenie; następnie twierdzi, że to była pomyłka, i podnosi cenę; często klient godzi
się na zakup po zawyżonej cenie
pojęcie ja: suma całej wiedzy o sobie uwzględniająca tożsamość, zdolności i role
uzasadnianie wysiłku: występująca u ludzi tendencja do podwyższania oceny tego, na co ciężko pracowali, aby
to osiągnąć
uzasadnienie zewnętrzne: wyjaśnienie, jakie podaje osoba dla swojego dysonansowego zachowania, wskazując
na przyczynę, która znajduje się poza nią samą (np. jeśli ktoś coś robi, aby uzyskać dużą nagrodę lub uniknąć
surowej kary)
uzasadnianie wewnętrzne: likwidowanie dysonansu poprzez dokonanie jakiejś zmiany w sobie (np. swojej
postawy lub zachowania)
obrona stanowiska niezgodnego z własną postawą: proces, który pojawia się, gdy ktoś wyraża opinię lub
postawę sprzeczną ze swoim osobistym przekonaniem lub postawa
niewystarczająca kara: dysonans wzbudzony wtedy, gdy jednostka nie ma wystarczającego zewnętrznego
uzasadniania, że nie zaangażowała się w pożądane przez nią działanie lub zrezygnowała z pożądanego przez nią
obiektu , co zwykle prowadzi do obniżenia atrakcyjności zakazanego obiektu czy działania
autoperswazja: długotrwałą zmiana postawy, która jest konsekwencją prób usprawiedliwiania samego siebie
teoria podtrzymywania poczucia własnej wartości: teoria, która głosi, że wyobrażenie o nas może być zagrożone
zachowaniem drugiej osoby i że na wielkość tego zagrożenia zarówno to, jak bliska jest nam ta osoba, jak i
znaczenie jej zachowania dla naszego pojęcia JA
teoria afirmacji: teoria sugerująca, że ludzie będą likwidować wpływ dysonansu wzbudzającego zagrożenie ale
ich samooceny przez potwierdzanie swojej kompetencji w dziedzinie, która nie jest związana z zagrożeniem
teoria samopotwierdzania; teoria sugerująca, że ludzie posiadają potrzebę potwierdzania swojego pojęcia ja, bez
względu na to, czy to pojęcie jest pozytywne czy negatywne. W pewnych sytuacjach ta tendencja może być w
konflikcie z podwyższaniem własnej wartości i usprawiedliwianiem siebie
pułapka racjonalizacji: możliwy skutek działanie wywołany w procesie redukcji dysonansu usprawiedliwień
samego siebie, które ostatecznie skończą się łańcuchem niedorzecznych i niemoralnych działań
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)