Dyfrakcja promieni Roentgena

Dyfrakcja promieni Roentgena (promieni X) Promienie X są falami elektromagnetycznymi o długościach fal rzędu 0.1 nm. (Dla przypomnienia światło żółte z przykładu 1 ma długość równą 589 nm.) W 1912 r. Max von Laue zauważył, że ciała stałe zawierające regularny układ atomów mogą  stanowić naturalną, trójwymiarową „siatkę dyfrakcyjną” dla promieniowania X. (Standardowe  optyczne siatki dyfrakcyjne są bezużyteczne bo  λ 

(…)

…
Na kolejnym rysunku pokazana jest komórka elementarna kryształu NaCl.
Małe kule przedstawiają jony sodu, a duże jony chloru.
Jest to najmniejsza jednostka, z której można zbudować kryształ (cegiełka) poprzez dodawanie jej
(powielanie) w trzech prostopadłych kierunkach.
Każda komórka elementarna NaCl zawiera 4 jony sodu i cztery jony chloru czyli cztery cząsteczki
NaCl (poza jonem w środku, pozostałe należą też do komórek sąsiednich).
Dla NaCl długość boku komórki elementarnej wynosi 0.562737 nm (porównać z długością fali
promieniowania X).
Natężenia linii siatki dyfrakcyjnej zależą od geometrii pojedynczej szczeliny. W idealnym
przypadku zależą od szerokości szczeliny.
Tak samo natężenia wiązek rozproszonych na krysztale zależą od geometrii pojedynczej
rozpraszającej komórki elementarnej.
…
… są bezużyteczne bo λ << d.).
Rysunek poniżej pokazuje wiązkę promieni X, o widmie ciągłym, padającą na kryształ.
Wiązki promieni powstałe w wyniku interferencji fal ugiętych na atomach padają na kliszę tworząc
na niej charakterystyczny układ punktów zwany obrazem Lauego. Analiza położeń i natężeń tych
punktów pozwala na określenie struktury kryształu.
wiązki
ugięte
wiązka prom. X
obraz
Lauego
kryształ…
... zobacz całą notatkę