To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Mary Douglas - „Dwa ciała”
„Ciało społeczne określa sposób w jaki postrzegamy ciało fizyczne”. Pomiędzy obydwoma rodzajami ciał zachodzi ciągła interakcja i wymiana znaczeń - jedno wzmacnia drugie. Ciało fizyczne jest modyfikowane przez kategorie wyznaczone społecznie. W zależności od danego społeczeństwa ciało będzie inaczej myte, strzyżone, ubierane, dostosowywane do funkcjonujących kanonów i „przetworzonych kulturowo idei ciała”. Wg Marcela Maussa, coś takiego jak naturalne zachowanie nie istnieje, gdyż w każdym społeczeństwie narzucane są pewne działania - uczenie się, mycie, ubieranie itp. - mające pewną formę uwarunkowaną kulturowo i wpływającą na stosunek do ciała i używanie tego ciała w danym celu. Mary Douglas uważa jednak, że Mouss proponując perspektywę, w której” społeczna kontrola nad ludzkim ciałem może zostać włączona w szeroką psychosocjologiczną analizę schematów kontrolujących”, zbytnio skupia się na tym co uniwersalne, pomijając różne kwestie lokalne. Poza tym twierdzi, że jego założenie o naturalnym zachowaniu jest dezorientujące, a relacja między naturą a kulturą jest błędnie ustawiona. Mary Douglas uważa, że socjologowie nie wyciągnęli należytej nauki z teorii Freuda, mówiącej o tym, że u ludzi zachodzi „przemiana” stanu emocjonalnego w fizyczny. Dyskusja na dwóch poziomach:
Dążenie do osiągnięcia zgodności na wszystkich poziomach doświadczenia - jak u św. Augustyna „niech nasza mowa pozostaje w zgodzie z naszym życiem, głosy z sumieniem, słowa z działaniami”. Czyli zawsze będziemy spodziewać się zgodności między społecznym a cielesnym wyrazem mechanizmów kontroli.
Użycie ciała jako środka - mechanizmy kontroli wynikające z systemu społecznego.
Ciało jako środek wyrazu jest ograniczone poprzez społeczne mechanizmy kontroli, jednak istnieje pewien nacisk, by stworzyć harmonię między tym co fizjologiczne a społeczne. Kontrola nad ciałem również jest wyrazem kontroli społecznej. Nie na odwrót. M. Douglas wyróżnia dwa wymiary analizy - horyzontalny i pionowy. „W celu zrozumienia podstawy symboli naturalnych należy wziąć pod uwagę pionowy wymiar analizy.” Wyróżniona jest opozycja formalne - nieformalne.
Formalność sugeruje dystans społeczny, odizolowane, wyraźne role, kontrola nad ciałem, Nieformalność to przemieszanie ról, bliskość. 4 zasady:
Styl właściwy przesłaniu będzie koordynować wszystkie kanały
Ciało działa jako medium, jednak ograniczone poprzez wymagania systemu społecznego. Silna kontrola społeczna wymaga silnej kontroli nad ciałem
Zasada czystości.
Powyższe zasady narzucają cielesne środki wyrazu lub kontroli ciała. Wyrażane są poprzez odległość pomiędzy dwoma ciałami - im bardziej formalne społeczeństwo tym odległość większa. Zasady mogą się przejawiać na przykładzie włosów - uczesane-zmierzwione. „Uczesane” aspirują w górę, „zmierzwione” w dół. Nadal mamy do czynienia z pionowym wymiarem analizy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)