Droga paracelularna W kanalikach krętych bliższych woda i NaCl mogą przemieszczać się między światłem kanalika i przestrzenią pozakomórkową, drogą paracelularną (przestrzenią międzykomórko-
wą boczną). Od strony światła kanalika przestrzeń ta jest zamknięta tzw. połączeniami zamykającymi a po przeciwnej (od strony naczynia) otwarta. Do tej przestrzeni bocznej aktywnie transportowane są jony sodu, a za nimi jony Cl- tak że ciśnienie osmotyczne i hydrostatyczne zawartego w niej płynu jest większe od ciśnienia płynu kanalikowego. Różnica osmolarności powoduje przemieszczenie wody przez połączenia zamykające, woda porywa ze sobą cząstki NaCl - jest to przepływ konwekcyjny. R eabsorpcji jonów sodu tą drogą sprzyja nieznacznie dodatni potencjał TF. Transport bierny umożliwia przepływ dyfuzyjny. Warunkiem utrzymania się reabsorpcji wody i NaCl tą drogą jest ewakuacja płynu z przestrzeni śródkomórkowej. Ewakuacja ta zależy od przemieszczania się płynu okołokomórkowego do naczyń włosowa-
tych, zgodnie z teorią Sterlinga, zależy to od różnicy między ciśnieniem hydrostatycznym naczyń włosowatych a ciśnieniem hydrostatycznym w śródmiąższu nerkowym oraz od różnicy ciśnień osmotycznych w poprzek ściany naczyń włosowatych, o którym decyduje stężenie białek w osoczu. Przy prawidłowym rozkładzie ciśnień większość płynu podlega reabsorpcji (przechodzi do krwioobiegu) i tylko nieznaczna część może zwrotnie powracać do światła kanalika. Zależy to od ciśnienia hydrostatycznego i onkotycznego. Spadek ciśnienia hydrostatycznego naczyń włosowatych lub wzrost stężenia białek w osoczu sprzyja reabsorpcji drogą paracelularną, odwrotna sytuacja następuje, gdy wzrasta ciśnienie hydrostatyczne i spada stężenie białek w osoczu - płyn wraca do światła kanalika.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)