To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
32. POZYTYWIZM PRAWNICZY
Druga połowa XIX-go stulecia była erą pozytywizmu. Znajdował on mocny podkład w burzliwym rozwoju doświadczalnych nauk przyrodniczych. Stał się „filozofią niewierzącą w filozofię”. Główne cechy i metodologiczne dyrektywy pozytywistycznego typu myślenia:
postulat oczyszczenia wiedza „pozytywnej” z wszelkich metafizyk
wartościowanie poznania ludzkiego zgodnie z zasadami empiryzmu
negacja wartości poznawczej wypowiedzi oceniających
preferowanie eksperymentalnych i indukcyjnych metod w nauce
odrzucenie twierdzeń nie dających się zredukować do jednostkowej wiedzy empirycznej
ograniczenie zainteresowań do sfery empirycznie danych faktów naukowych.
Główne założenia pozytywizmu:
wyrósł jako negacja szkoły historycznej w prawoznawstwie
przeciwstawiał się historyzmowi, nosił charakter polityczny
dogmatyzm przejawiający się w programowej apolityczności oraz w głoszeniu metafizycznego ahistoryzmu
formalizm polegający na idealistycznym traktowaniu pojęć prawnych i całego systemu prawa
prawo to zespół norm, które stanowiła suwerenna organizacja państwowa; normy ustanowione winny odpowiadać jakimś normom moralnym, religijnym, obyczajowym
głównym zadaniem prawoznawstwa jest opracowywanie podstawowych pojęć prawnych oraz analiza i systematyka prawa obowiązującego (tzw. prawa pozytywnego)
pozytywizm rozwinął w prawoznawstwie metodę formalno-dogmatyczną (logiczno-językową), a odrzucił pozostałe metody
pozytywizm prawniczy rozwinął się w dwóch nurtach: anglosaskim (wcześniejszy) i kontynentalnym (głównie Niemcy)
John Austin (1790 - 1859) prawem jest rozkaz poparty przez sankcję, wydany przez suwerenną władzę, treść nie przesądza o jego ważności; prawo boskie nie łączy się z prawem obowiązującym w danym państwie; ważność można empirycznie sprawdzić: suwerenem jest ten, kto cieszy się powszechnym posłuchem; nie jest możliwe jakiekolwiek ograniczenie zasięgu i treści prawa, bo władza suwerena w tej kwestii jest absolutna, w praktyce kieruje się jednak racjonalnością; Do najważniejszych tez Austina należała teza, że przedmiotem nauki prawa jest prawo pozytywne, a nie prawo naturalne, prawo boże czy inne przedmioty, nazywane prawem. Prawo pozytywne definiował jako rozkaz suwerena poparty, sankcją. Suwerenem jest osoba (grupa osób) niezależna politycznie, której rozkazy są słuchane. Pozytywizm nie musi się wiązać z prawem pisanym. Nie stawiał pytania czy norma jest sprawiedliwa czy nie, nie pytał czy zwierzchnik polityczny działa legalnie czy nie - bowiem każdy zwierzchnik działa legalnie, a każda norma jest prawem. Nie wolno tego oceniać. Rozwinął logikę prawniczą. Ojciec pozytywizmu angielskiego analizował pojęcia prawne. Do najważniejszych jego tez należała teza, że przedmiotem nauki prawa jest prawo pozytywne, a nie naturalne (boże, czy jakieś inne). Prawo pozytywne definiował jako „rozkaz suwerena poparty sankcją”. Określając suwerena mówi, iż jest to osoba w jakimś społeczeństwie, której okazywany jest zwyczajowy posłuch, a ona sama nie ma nawyku posłuszeństwa wobec nikogo innego. Nie można określać go mianem legalnego bądź nielegalnego, gdyż jest to określenie złe. Austin uważał, iż suweren nie może sam dowolnie tworzyć prawa, jednak zwracał uwagę na racjonalizm ustawodawcy (suwerena), a także na takie czynniki, jak racjonalna kalkulacja i opinia publiczna, które ograniczają suwerena.
(…)
…; kształtowanie się prawa to ciągła walka interesów, jest zawsze kompromisem;
Georg Jellinek (1851 - 1911)
Społeczeństwo - ogół ujawniających się w świecie zewnętrznym psychologicznych związków między ludźmi Prawo- regulujący zew zachowanie się ludzi względem siebie zespół norm, ustanowionych przez uznany autorytet zew przestrzeganie zagwarantowane przez siłę wyższą 2 ustrój→ podział władzy PAŃSTWO=SPOŁ+WŁ SUW…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)