To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dialog strategiczny Rosja-USA. W okresie zimnej wojny oba państwa zawarły wiele porozumień dot. kontroli zbrojeń i rozbrojenia: SALT 1 - 1972, traktat o ograniczeniu zbrojeń strategicznych
ABM - 1972, traktat o zakazie rozmieszczania systemów przeciwrakietowych SALT II - 1979, traktat o ograniczeniu zbrojeń strategicznych INF - 1987, traktat o likwidacji rakiet krótszego i średniego zasięgu START I - 1991, traktat o redukcji zbrojeń strategicznych Miejsce kluczowe w dialogu USA i Rosji zajmuje dialog strategiczny - kontrola zbrojeń ofensywnych, zagadnienie stworzenia obrony przeciwrakietowej. Po zimnej wojnie obie strony były wciąż przywiązane do koncepcji odstraszania poprzez posiadaną broń jądrową. Dla obu państw było ważne: zachowanie równowagi potencjałów ofensywnych i utrzymanie możliwości wykonania uderzenia odwetowego. Traktaty START i SORT.
START I - 31 lipca 1991 rok:
Dla każdej ze stron po 1600 środków przenoszenia głowic nuklearnych i 6000 głowic do nich przeznaczonych czyli redukcja arsenałów obu państw (ok. 50%) do grudnia 2001 roku. Obowiązuje on 15 lat (możliwość regularnego przedłużania o pięcioletnie okresy).
Posiada rozbudowany system weryfikacyjny, łącznie z tzw. inspekcja na miejscu (on-site inspections). 23 maja 1992 r. - protokół lizboński - państwa powstałe po rozpadzie ZSRR stały się stronami traktatu START I (Rosja, Białoruś, Kazachstan, Ukraina). W życie wszedł 5 grudnia 1994 roku. START II - 3 stycznia 1993 rok: Redukcja arsenałów nuklearnych obu stron do 3000-3500 głowic do 1 stycznia 2003 r. (później do 31 grudnia 2007).
Likwidacja wielogłowicowych rakiet międzykontynentalnych rozmieszczonych na lądzie. Liczna głowic na okrętach podwodnych nie mogła przekraczać 1700-1750. Postanowienia regulujące kwestie istotne dla zachowania równowagi strategicznej pomiędzy stronami. Przewidziano skomplikowany system weryfikacji oparty doświadczenia z SALT I. zmierzano do wyeliminowania rodzajów uzbrojenia, które sprzyjały doktrynie „pierwszego uderzenia”. 14 stycznia 1994 r. - porozumienie, USA i Rosja przestały nakierowywać posiadane rakiety na cele w kraju drugiej strony. Na skutek START II:
Rosja musiała przebudować swoje siły strategiczne (miały opierać się na komponencie morskim), a nie USA, jak i ponieść koszty finansowe likwidacji rakiet. USA musiały dwukrotnie zmniejszyć swój komponent morski, zmniejszyły też swój potencjał pierwszego uderzenia.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)