Dewiacja - socjalizacja bezpośrednią przyczyną - wykład

Dewiacja: socjalizacja bezpośrednią przyczyną. W trakcie wychowania przekazywane są dewiacje. Pośrednia - zachowania wzięte z obserwacji z otoczeniem.
Społeczeństwo zintegrowane: anomia w braku dostępu do legalnych środków do osiągnięcia celów ogólnie przyjętych przez dane społeczeństwo.
Kontrola społeczna: formy niezdolności, złamanie się władzy: 2obszary kontroli:
samokontrola
zewnętrzne
- formalne (prawo, policja, itp.)
- nieformalne (grupy społeczne)
Osłabienie, neutralizacja kontroli społecznej
Reakcja społeczna: naznaczenie, podtrzymywanie etykietki
Mead: system karny utrwala przestępczość, grupa społeczna atakuje dewianta, dewiant broni się, zwiększa swoją agresję. Etykietowanie: nie tylko jedno zachowanie jest brane za dewiacyjne ale cała jednostka. Brak akceptacji wśród społeczeństwa powoduje szukanie przez dewianta akceptacji wśród In nych dewiantów. Brak akceptacji etykietki przez dewianta powoduje doszukiwanie się przez społeczeństwo ukrytych motywów zachowań w momencie kiedy dewiant zachowuje się wg ogólnie przyjętych norm w danym społeczeństwie. Dewiacja pierwotna: dewiacja, jednostka ma świadomość, ale nie utożsamia się z nią. Jednorazowa dewiacja. Dewiacja wtórna: społeczeństwo naciska na dewianta, co powoduje przystosowanie się dewianta do etykietki. Społeczeństwo oczekuje, że jeżeli ktoś raz się dewiacyjnie zachował, to po przyczepieniu mu etykietki, będzie tak postępował stale. Instytucje formalne przemiany: narzucana etykietka, „osobowość”, np. w więzieniu, etykietka przestępcy, utrwala ona obraz dewiacyjny.
... zobacz całą notatkę