To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
P. Davis „Czas Einsteina” (Agata Kozłowska; 135-142)
Nasze pojęcie o czasie jest w dużym stopniu wynikiem uwarunkowań kulturowych. Czas Newtona: w większości starych kultur pojęcie rachuby czasu pojawiało się zaledwie w paru kontekstach - w muzyce, cyklicznej zmianie pór roku, ruchu ciał niebieskich i cyklu menstruacyjnym. Wszystkie te sfery miały głębokie mistyczne i okultystyczne cechy. Dla fil. czas był ruchem. Koncepcja czasu jako niezależnie istniejącej rzeczy, wielkości samodzielnej, pojawiła się dopiero w okresie średniowiecza. Galileusz uczynił czas podstawową wielkością mierzalną w rządzonym prawami kosmosie, odkrył podstawowe prawo ruchu wahadła - okres nie zależy od amplitudy wychylenia. Prace Newtona - jego definicja „absolutnego, prawdziwego i matematycznego czasu, który sam przez się i z własnej swej natury płynie równomiernie bez odniesienia do czegokolwiek zewnętrznego”. Ciała materialne poruszają się w przestrzeni po przewidywalnych torach, podlegając siłom wywołującym przyspieszenie zgodnie ze ścisłymi matematycznymi prawami. N. był w stanie obliczyć ruch Księżyca i planet, a także tory pocisków i innych ciał. Sukces praw mechaniki Newtona. Narodziła się koncepcja kosmosu jako gigantycznego mechanizmu zegarowego, przewidywalnego w każdym szczególe. Uniwersalny, absolutny i całkowicie niezawodny czas. Wyrażał on zasadę przyczynowości i racjonalną naturę kosmosu. Z takiego rozumienia czasu narodził się obraz Boga jako Zegarmistrza. Pierre de Laplace - jeśli wszystkie ruchy są w pełni zdeterminowane matematycznie, to znajomość obecnego stanu Wszechświata w zupełności wystarcza do przewidzenia jego stanu w dowolnym momencie przyszłości oraz przeszłości. Czas staje się właściwie zbędny, skoro cała przyszłość zdefiniowana jest w teraźniejszości w tym czasie, że teraźniejszość zawiera informacje potrzebne do określenia przyszłości. Newton zaprezentował sztywny determinizm, Wszechświat pełen bezwładnych cząstek i sił, rządzonych przez precyzyjne zasady mechaniki. Czas newtonowski jest bardzo matematyczny w swojej naturze. N. opracował „teorię fluksjonów” - gałąź matem. lepiej znaną jako rachunek różniczkowy. Po N. upływ czasu stał się czymś więcej niż tylko strumieniem naszej świadomości; czas zaczął odgrywać podstawową rolę w naszym opisie świata fizycznego i stał się wielkością, którą można analizować z nieograniczoną dokładnością. A. Einstein: wg N. istnieje tylko jeden wszechobejmujący czas uniwersalny - taki czas po prostu jest. Płynie w jednostajnym tempie i nic nie wywiera na niego wpływu. Wrażenie zmiany tempa to błąd w percepcji. Jedną z konsekwencji koncepcji N. jest absolutny i uniwersalny podział na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Konsekwencje przedstawiania czasu jako ciągu momentów teraźniejszości są ważne dla natury rzeczywistości, bo wg newtonowskiej koncepcji jedynie to, co dzieje się teraz, jest naprawdę rzeczywiste. Wielu nienaukowców odruchowo postrzega czas: przyszłość traktowana jest jako jeszcze nie istniejąca i jeszcze nie określona, a przeszłość odchodzi w stan niewyraźnej półrzeczywistości, być może pamiętanej, lecz na zawsze minionej. Teoria względności E. wprowadziła do fizyki zupełnie nowe pojęcie czasu, który ze swojej natury jest elastyczny. Powiązała doświadczenie czasu z indywidualnym obserwatorem. Mówi się o moim czasie i twoim czasie zależnie od stanu ruchu. Krótko mówiąc, okazało się, że czas jest względny. Czas E. również podlegał ścisłym prawom fizycznym i spełniał matematyczne
(…)
… uważane za pozostałość gorącej ery Wielkiego Wybuchu, w której powstał Wszechświat. W fizyce kwantowej nie ma czegoś takiego jak dokładny zegar - wszystkie fizyczne czasomierze podlegają zasadzie nieoznaczoności. Czas E. różni się od czasu N.: jest elastyczny, a jego podatność jest nierozłącznie związana z prawami rządzącymi materią i grawitacją. Problem samego pojęcia czasu E.: nie ma absolutnego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)