Cnota z greckiego arte lub z łaciny/ virtus/ jest to pozytywna cecha moralna, jest postrzegana jako trwała możliwość przestrzegania zasad moralnych. Cnota uważana jest przez różne koncepcje etyczne za najwyższe dobro. Składające się na nią cechy charakterologiczne budują ideał moralny człowieka, są one pewnym kryterium idealnego życia.
Dobro zaś to pojęcie abstrakcyjne będące przeciwieństwem zła. Jest przedstawiane jako elementarne pojecie moralne, określające pozytywną wartość wszelkich czynów i zachowań, którymi zajmuje się dział filozofii zwany etyką.
Pojęcie to jest analizowane też przez inne nauki społeczne: jak psychologia, socjologia, ekonomia, itp. Dobra moralne wyróżnił po raz pierwszy Sokrates wynosząc je ponad wszystkie. Dla niego człowiek powinien poświęcić dobra niższe i pozorne. Twierdził, że tylko to, co dobre, jest naprawdę pożyteczne.
Sokrates uważał, że z umysłu wypływa wiedza o świecie, uważał duszę ,za lepszą część człowieka a rozum kieruje naszym życiem.
Według niego prawdziwym dobrem jest cnota, która jest jedną, ponieważ każdą cnotą jest wiedza. Zdobywając wiedzę osiągamy dobro, a z nim pożytek i szczęście.
Cnota, zatem świadczy o doskonałości, umiejętności czy o sztuce. W klasycznym twierdzeniu, cnoty są to godne podziwu ludzkie charakterystyki czy usposobienia, które wyróżniają dobrych ludzi od złych. Zadania filozofów na temat charakterystyki cnoty sie różniły. Sokrates poszukiwał pojedynczej cnoty dla ludzkiego życia, gdy Platon zidentyfikował 4 centralne cnoty występujące w idealnym obrazie osoby. Arystoteles zaś utrzymywał, że każda moralna cnota jest znaczeniem pomiędzy występnymi extremami. Niemal każdy system etyczny zajmował się badaniem natury cech, które uznawał za cnoty. W etyce starożytnej Grecji i Rzymu cnota stanowiła ideał tężyzny fizycznej
i duchowej. Przyrównywana była do męstwa bohaterów, szybkości galopującego konia i bystrości wzroku orła. Tak uformowało sie pojecie (arte) - cnoty, która w połączeniu z mądrością i pięknem fizycznym tworzył ideał człowieka dojrzałego. Ideał ten łączył w sobie zalety doskonałego sportowca z cnotami prawego obywatela. Młodzieniec taki musi posiadać cechy dobrego i dzielnego rycerza, wytrzymałego na trudy walki, a zarazem wytwornego w każdym ruchu, połączone z wysoką kulturą moralną, umysłową i muzyczną. Ideał ten osiągano poprzez wychowanie fizyczne, estetyczne i muzyczne. Był to program wszechstronny zmierzający do integralnego rozwoju człowieka. Poszukiwanie dróg skutecznej realizacji tego ideału zaowocowało sformułowaniem w V w przed Chrystusem pierwszej teorii wychowania. To właśnie wychowanie (nauczanie) było jednym z elementów sporów filozoficznych pomiędzy wczesnymi filozofami greckimi, sofistów czy Sokratesa. Demokratyczne przemiany w Atenach spowodowały, iż odrzucono wcześniejszy pogląd, iż wychowanie nie jest potrzebne, gdyż cnoty i dzielności nie da sie nikomu wpoić - są darem natury - są wrodzone jako przywilej wybranych. Potwierdzone to zostało
(…)
… nie ma do niej dostępu.Uważał, że trzeba badać język, by badać prawdę o świecie. To język narzuca właśnie światu wartości np., co jest śmieszne, co jest smutne. A człowiek może powoływać do życia język do tego, co istnieje i nieistnieje.Protagoras był pragmatykiem, koncentrował się na języku w przeciwieństwie do Sokratesa, który uważał mowę mówioną, nie napisał żadnego dzieła. Protagoras żył i tworzył w V wieku p.n.e./ Wykład…
… Reale „ Historia filozofii starożytnej”, Lublin 1994
Platon „Obrona Sokratesa”, Warszawa 1958
Jan Legowicz „ Historia filozofii starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 1986
Izydora Dębiska „ Zarys historii filozofii greckiej”, Warszawa 1993
W. K. C. Guthrie „Sokrates”, Warszawa 2000
E. Podrze „ W kręgu dobra i zła”, Warszawa 1993
Adam Krokiewicz „Sokrates” Warszawa 1958
Irena Krońska „Sokrates i inni…
…, gdyż cnoty i dzielności nie da sie nikomu wpoić - są darem natury - są wrodzone jako przywilej wybranych. Potwierdzone to zostało w tragedii, Erypidesa: „Natura jest wszystkim i darmo sili sie wychowanie, by złe w dobre przemienić. Sam Eurypides zaś wyraża się iż każdy człowiek jest podatny na wychowanie, dowodząc tym samym iż cnoty można się nauczyć tak samo jak każdej innej sprawności.: „ Cnoty…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)