Ciągłe profilowanie sejsmoakustyczne. Technika pomiaru zwana ciągłym profilowaniem sejsmoakustycznym zaliczana jest do grupy pośrednich technika badawczych stosowanych w geofizyce morza i jest wykorzystywana do lat osiemdziesiątych XX wieku.
Pozwala ona na rozpoznanie budowy geologicznej warstw dna morskiego w oparciu o generowane fale hydroakustyczne różnej częstotliwości i mocy.
Najczęściej spotykane zakresy częstotliwości mieszczą się w przedziale 10Hz-40Hz.
Wyższe częstotliwości pozwalają na rozpoznanie drobniejszych struktur i cieńszych warstw , ale wówczas hydrograf powinien się liczyć z ograniczeniem głębokości penetracji.
W zależności od stosowanej aparatury i od celu badań możliwe jest poznanie budowy geologicznej dna od poziomu kilku metrów poniżej linii dna aż do głębokości stu kilkudziesięciu metrów i identyfikacji warstw , o miąższości od kilkudziesięciu metrów do kilkunastu centymetrów.
Technika ta wykorzystuje różne zastawy aparatury profilującej , o odmiennej konstrukcji i przeznaczeniu.
W zastosowaniach morskich ukierunkowanych na realizację prac w ramach pomiarów hydrograficznych od ciągłego profilowania sejsmoakustycznego wykorzystuje się urządzenia zwane subbottm-profilerami (SBP) lub profilomierzami osadów, Ze względu na kształt, moc, częstotliwości wiązki hydroakustycznej poszczególnym urządzeniom i systemom pomiarowym nadaje się zwyczajowe nazwy.
Urządzenia te to określenie:
Bomer, Air-gun, Sparker- grupa urządzeń przeznaczonych do głębokich penetracji dna,
Chrip-sonar- z modulowaniem częstotliwościowo i niekiedy amplitudowo sygnałem hydroakustycznym , zakres częstotliwości najczęściej spotykanych od 10 Hz do 40 Hz,
Pinger- profilomierz osadów wysokiej rozdzielczości , zakres częstotliwości najczęściej spotykanych : od 5 Hz do $0 kHz.
Spośród wymienionych za jedno z nowocześniejszych rozwiązań technicznych uznawany jest chrip-sonar zwany także świergotowym, który jest źródłem fal hydroakustycznych o modulowanej częstotliwości.
Urządzenie to dysponuje przeważnie źródłami sygnału o niewielkiej mocy, co ogranicza głębokość profilowania do około 20 m poniżej linii dna, przy zachowaniu rozdzielczości uzyskiwanych obrazów do 30 cm.
Na podstawie interpretacji uzyskanych profili sejsmoakustycznych , skorelowanych z profilami wierceń wykonanych w powierzchniowej skorupie dna, możliwe jest wykonanie przekrojów geologicznych, które następuje po wkartowaniu w siatkę regularną można wykorzystać do przygotowania mam i modeli wybranych warstw dna.
Uzyskane dane i wyniki pomiarów geo fizycznych w zakresie ciągłego profilowania sejsmoakustycznego mogą być przez hydrografa wykorzystane do: Hydrograficznego przygotowania operacji związanych z pogłębianiem i pracami czerpalnymi,
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)