Zasoby wodne Polski
Polska jest krajem w którym zasoby wodne są mniejsze niż w innych państwach europejskich. Zasoby wodne wynikają z tak zwanego bilansu wodnego na który składają się przychody i rozchody wody. Na przychód wpływają opady atmosferyczne i dopływy wód z zagranicy oraz wody zgromadzone w rzekach i jeziorach . Na rozchód wody składają się parowanie, zużycie wody na potrzeby przemysłowe , komunalne oraz odpływ powierzchniowy i podziemny . Obszary w Polsce o nadmiarze wód: Karpaty, Sudety, Żuławy, poje. Mazurskie. Obszary o deficycie wody: Kujawy, górny Śląsk, okolice Łodzi.
Zasoby polskich wód podziemnych i powierzchniowych: 60 km3. Na Polskę spada przeciętnie 186 km3 wody, z czego 133 km3 paruje bezpośrednio, a pozostała ilość spływa rzekami lub wsiąka do gruntu tworząc zasoby wód podziemnych.
Wykres fazowy wody, zjawiska związane z przejściami fazowymi.
Obszar leżący na lewo od tej krzywej odpowiada fazie stałej; współrzędne punktów leżących na tym obszarze podają temperaturę i ciśnienie, w których trwale istniejącą fazą jest jedynie faza stała, tj. lód. Krzywa OD, zwana krzywą sublimacji, oddziela pole fazy stałej (pole lodu) od pola gazu (pary nienasyconej). Krzywa OB, zwana krzywą parowania, określa równowagę między cieczą a gazem. Wszystkie trzy krzywe równowag fazowych; krzywa parowania OB, krzywa krzepnięcia OC i krzywa sublimacji OD, przecinają się w jednym punkcie O zwanym punktem potrójnym. Współrzędne punktu potrójnego określają ciśnienie i temperaturę , w których jedynie możliwe jest istnienie wszystkich trzech faz w równowadze trwałej, tj. fazy stałej, ciekłej i pary nasyconej.
Każda substancja ma swój odrębny wykres fazowy, który można uzyskać na podstawie pomiarów wykonanych w różnych temperaturach i pod różnymi ciśnieniami.
Do charakterystyki układów wielofazowych można zastosować tzw. regułę faz Gibbsa. Mówi ona, że w danym układzie liczba stopni swobody n jest równa liczbie składników niezależnych s, pomniejszonej o liczbę faz plus dwa.
n = s - f + 2
Gęstość wody i zjawiska z nią związane.
Gęstość w temperaturze 3,98°C: 1 kg/l (gęstość maksymalna)
Objętość, a temperatura Wraz ze spadkiem temperatury gęstość większości substancji rośnie, a ich objętość maleje. W przypadku wody występuje pewna anomalia. Największą gęstość, 1g/dm3 woda osiąga w temperaturze 3,98C, a nie jak można przypuszczać w najniższej temperaturze, to jest na granicy woda - lód. 0C to temperatura, w której gęstość skokowo maleje z 0,999g/dm3 do 0,916g/dm3 (gęstość lodu). Gęstość lodu woda osiąga ponownie w temperaturze 30C. Zmiana temperatury o 1C wniskich zakresach temperatur (4 - 8C) powoduje małe zmiany gęstości, natomiast w wyższych (od około 12C) znaczne.
(…)
… w laboratorium chemicznym (mydła, niektóre barwniki, siarka koloidalna, tlenki metali itd.). Oprócz tego w przyrodzie występuje dużo związków, których cząsteczki mają wymiary charakterystyczne dla układów koloidalnych, zwane są one eukoloidami (np. skrobia, celuloza, kauczuk, keratyna, kolagen glikogen itd.), znane są również syntetyczne eukoloidy, jak polistyreny i inne tworzywa sztuczne. Podczas rozpuszczania…
… wody ogrzewane są promieniami słonecznymi. Ich temperatura jest znacznie większa od 4C, a ich gęstość jest mniejsza od warstw przydennych.
Patrz wyżej.
Wodne układy dyspersyjne
Pojęcie i klasyfikacja koloidów
Stan koloidalny jest stanem skupienia materii równie powszechnym jak stan gazowy, ciekły lub stały. Cechą charakterystyczną stanu koloidalnego jest niski stopień rozdrobnienia. Układy koloidalne…
… od 1 do 100 nm, a nawet do 500 nm. Należy tu jednak zaznaczyć, że do układów koloidalnych zaliczamy nie tylko te, które mają wszystkie trzy wymiary "koloidalne", lecz także i te, w których dwa a tylko nawet jeden wymiar jest koloidalny, czyli ma wartość od 1 do 500nm. W związku z tym układy koloidalne można podzielić na układy z cząstkami trójwymiarowymi, układy z cząstkami blaszkowatymi i układy…
…, w których cząstki ulegają sedymentacji), zaś układy o wymiarach cząstek rozproszonych mniejszych od 1nm układami o rozdrobnieniu cząsteczkowym (roztworami rzeczywistymi). Stan rozproszenia koloidalnego jest bardzo rozpowszechniony, zarówno w świecie przyrody ożywionej (różnorodne białka, pektyny, węglowodany) i nieożywionej (gliny, mgły, pył wulkaniczny), jak również wśród związków otrzymanych sztucznie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)