To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
...Wstęp teoretyczny:
Stopień dysocjacji słabych elektrolitów, do których zalicza się m, in. większość kwasów organicznych i zasad w przeciwieństwie do elektrolitów mocnych, które ulegają w roztworach wodnych całkowitej dysocjacji, zależy w wyraźny sposób od stężenia. Charakter tej zależności można określić na drodze rozważań termodynamicznych. Między cząsteczkami niezdysocjowanymi i powstałymi w wyniku dysocjacji jonami ustala się, bowiem stan równowagi termodynamicznej z charakterystyczną dla danego elektrolitu stałą dysocjacji, która - co jest jej istotną właściwością - nie zależy od stężenia i jest tylko funkcją temperatury i ciśnienia....
...Aparat użyty do doświadczenia składa się z: łaźni ogrzewającej, cylindrycznego naczynia, w którym umieszczamy próbkę badanej substancji, oraz eudiometru który mierzy objętość wydzielonego gazu. Niezbędny jest także termometr oraz barometr.
1. Przy otwartym zestawie ogrzewamy ciecz w łaźni do wrzenia (woda) około 15 minut tak, aby układ znalazł się w stanie równowagi ( izobara).
2. Następnie umieszczamy ampułkę zatkaną korkiem z odważoną substancją w cylindrycznym naczyniu, w którym będzie zachodzić przemiana cieczy w gaz, po uprzednim zważeniu pustej oraz napełnionej ampułki na wadze analitycznej.
3. Zatykamy korkiem aparat tak, aby gaz nie ulatniał się na zewnątrz. Po ustaleniu się równowagi mierzymy objętość gazu, jaką zajmuje badana substancja w temperaturze otoczenia odczytując ją na skali eudiometru po wyrównani poziomów z naczyniem połączonym (tak aby zachować stałe warunki cieśnienia).
4. Znając masę odważonej substancji, ciśnienie p = b-c, gdzie b oznacza ciśnienie atmosferyczne odczytane na barometrze, a c - jest prężnością pary wodnej w temperaturze pomiaru (T=23˚C) odczytaną z tablic, oraz objętość pary V ...
ĆWICZENIE 2-1
Wyznaczanie gęstości pary i masy molowej metodą Meyera
CEL ĆWICZENIA: Celem ćwiczenia jest wyznaczenie masy molowej oraz gęstości pary 2 próbek substancji metodą Meyera.
WSTĘP TEORETYCZNY
Aby obliczyć masę molową substancji o nieznanym składzie chemicznym możemy posłużyć się metodą Meyera, która polega na przeprowadzeniu ściśle określonej ilości badanej substancji w stan gazowy i pomiarze objętości, jaką ona tworzy w danych warunkach ciśnienia i temperatury. Z metody Meyera możemy jednak skorzystać wyłącznie wtedy, gdy badamy substancję o niezbyt wysokiej temperaturze wrzenia z uwagi na fakt rozkładu chemicznego. Do obliczania masy molowej oraz gęstości pary możemy posłużyć się równaniem dla gazu doskonałego (równaniem Clapeyron'a), które z wystarczającym przybliżeniem opisuje zależności gazów rzeczywistych:
(1) gdzie, p [Pa] - jest ciśnieniem atmosferycznym
V [m3] - objętością pary badanej substancji
M [g∙mol-1] - masą molową badanej substancji
m [g] - masą próbki badanej substancji
R - stała gazowa
T [K]- temperatura
WYKONANIE ĆWICZENIA
Aparat użyty do doświadczenia składa się z: łaźni ogrzewającej, cylindrycznego naczynia, w którym umieszczamy próbkę badanej substancji, oraz eudiometru który mierzy objętość wydzielonego gazu. Niezbędny jest także termometr oraz barometr.
Przy otwartym zestawie ogrzewamy ciecz w łaźni do wrzenia (woda) około 15 minut tak, aby układ znalazł się w stanie równowagi ( izobara).
Następnie umieszczamy ampułkę zatkaną korkiem z odważoną substancją w cylindrycznym naczyniu, w którym będzie zachodzić przemiana cieczy w gaz, po uprzednim zważeniu pustej oraz napełnionej ampułki na wadze analitycznej.
Zatykamy korkiem
(…)
… w tym celu określić np. na podstawie pomiarów przewodnictwa elektrycznego roztworów, stopień dysocjacji danego elektrolitu. W miarę rozcieńczania roztworu wzajemne oddziaływania między składnikami elektrolitu maleją i współczynniki aktywności przybierają wartości coraz bardziej zbliżone do jedności.
Wykonanie ćwiczenia:
W pierwszej części ćwiczenia obliczaliśmy stałą naczynka konduktometrycznego. Zadanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)