W przeprowadzonym doświadczeniu obserwujemy wzrost ekstynkcji wraz ze wzrostem stężenia jonów [H + ] roztworu wzorcowego HCl .Skutkiem wzrostu stężenia jonów wodorowych jest jednoczesny wzrost stężenia niezdysocjowanych cząstek indykatora (oranżu metylowego).Uwzględniając fakt, że ekstynkcja E jest liniową funkcją równowagowego stężenia niezdysojowanej formy indykatora [HJn] stosujemy układ prostujący, którym jest zależność 1/E=f(1/H + ),
Powyższa zależność pozwala nam na wyznaczenie stężenia jonów wodorowych kwasu octowego, a poprzez to na wyznaczenie stopnia i stałej dysocjacji.
Zależność między stopniem dysocjacji, stężeniem molowym słabego elektrolitu i jego stałą dysocjacji określa prawo rozcieńczeń Ostwalda, które wyraża się wzorem:
Kc=α 2 *c/(1-α) Wyznaczona w doświadczeniu stała Kc kwasu octowego wynosi 2,195*10 -5 natomiast wartość tablicowa wynosi 1.75*10 -5 .Błąd ten jest związany z popełnionymi wcześniej błędami ( mała precyzja sporządzania roztworów, błąd wyznaczenia stężenia jonów wodorowych kwasu octowego oraz błąd wyznaczenia stopnia dysocjacji).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)