To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Budowa przęsła z betonu in situ
Budowę przęsła mostu z betonu in situ rozpoczyna się od wykonania stacjonarnych rusztowań i deskowań, czyli formy opartej na tymczasowej konstrukcji nośnej posadowionej na gruncie (rys. 6.10). Po wykonaniu robót zbrojarskich formę wypełnia się mieszanką betonową. Po związaniu i uzyskaniu odpowiedniej wytrzymałości konstrukcja jest zdolna do przenoszenia obciążeń, a rusztowania i deskowania nie są już potrzebne - należy je zdemontować.
W większych mostach rośnie objętość betonu tak, że niemożliwe staje się jednorazowe betonowanie całego ustroju niosącego. Trzeba je rozłożyć na etapy, a most nie będzie już monolityczny - pojawią się styki i przerwy w betonowaniu. W celu umożliwienia przeprowadzenia prac etapami przęsło dzieli się na części, tnąc je płaszczyznami pionowymi prostopadłymi do osi mostu, równoległymi do osi mostu, bądź płaszczyznami poziomymi (rys. 6.11). Wtedy również rusztowanie i de skowanie można wykonywać częściowo, a ponieważ ich budowa jest materiało-chłonna, pracochłonna i czasochłonna dąży się do uprzemysłowienia robót, stosując praktycznie inwentaryzowane rusztowania i deskowania przestawne lub przesuwne po terenie (rys. 6.12).
Odcinki jednorazowego ciągłego betonowania o długości równej długości przęseł (z przesunięciem styku o ok. ~ rozpiętości) nie przekraczają na ogół 50 70 m
(ok. 1000 m3) przy dzieleniu przęsła tylko płaszczyznami prostopadłymi do osi mostu.
Jeżeli należy zostawić swobodną przestrzeń pod spodem w trakcie budowy obiektu mostowego, albo w przypadku wysokich podpór stosuje się rusztowanie podwieszone lub od spodu (rys. 6.13) albo od góry opierając je na wcześniej wykonanych korpusach podpór.
W mostach łukowych deskowania mają złożony kształt dostosowany do krzywizny konstrukcji. Rozróżnia się dwa rodzaje rusztowań:
- rusztowania oparte na gruncie (rys. 6A4a),
- rusztowania samonośne (rys. 6.146).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)