1. Łańcuch oddechowy
2. Transport pęcherzykowy
Pęcherzyki transportujące transportują białka rozpuszczalne wraz z błoną z ER do aparatu Golgiego i stamtąd do innych miejsc przeznaczenia:
- droga sekrecyjna prowadzi od biosyntezy białek na błonie ER i ich wyjścia do światła ER, poprzez aparat Golgiego, do powierzchni kom, odgałęzienie aparatu Golgiego prowadzi poprzez endosomy do lizosomów
- droga endocytozy (odpowiedzialna za wchłanianie i degradację cząsteczek spoza komórki) prowadzi do błony komórkowej poprzez endosomy do lizosomów
Pączkujące pęcherzyki mają na swej cytozolowej powierzchni specyficzne białka płaszcza (np. latryna). Wkrótce po odpączkowaniu pęcherzyki tracą go, co umożliwia im złączenie się i dokonanie fuzji z odpowiednią błoną docelową. W złączeniu biorą udział białka receptorowe v-SNARE (białka pęcherzyków) i t-SNARE (białka cytozolowej powierzchni błony docelowej). Fuzja jest katalizowana przez białka cytozolowe tworzące w miejscu złączenia kompleks fuzyjny
3. Opisać filamenty pośrednie, mikrotubule
a) filamenty pośrednie:
Duża wytrzymałość, uniemożliwia przeciwstawienie się komórki sytuacjom stresowym (rozciąganiu itp.), grubość około 10nm, występuje w postaci włókien - zbudowane z mniejszych włókienek („lina”), tworzą sieć wew. cytoplazmy, w obrębie jądra komórkowego tworzą blaszkę jądrową, która wzmacnia otoczkę jądrową, są to włókna białkowe (podjednostki stanowią białka włókniste, zbudowane z globularnej głowy - zakończonej grupą aminową i ogona zakończonego grupą karboksylową), w największej ilości występuje w nabłonku skóry. Podział: laminy jądrowe, keratynowe, neurofilamenty, wimentylowe podobne, wimentylowe.
b) mikrotubule:
najgrubsze filamenty, średnica około 25nm, są długie, sztywne i puste w środku, tworzą wrzeciono kariokinetyczne, występują w rzęskach w ciałku podstawowym, zbudowane z białek α- i β-tubuliny. Mikrotubule są cały czas budowane i demontowane. Kiedy po podziale powstaje młoda komórka, posiada więc mikrotubule niestabilne, z czasem gdy komórka starzeje się, mikrotubule stają się stabilne. Białka motoryczne mikrotubul (gdy są stabilne) transportują różnego rodzaju ładunki wokół komórki, dzielimy je na kinazy (trans. w kierunku końca +, od centrosomu do zew.) i na dyneiny (trans. w kierunku końca -, od zew. do centrosomu). Biorą także udział w transporcie organelli komórkowych (ER, aG).
4. Potencjał błonowy
Jest to różnica potencjału elektrycznego występująca w poprzek błony. Wartość potencjału spoczynkowego (war. Ustabilizowane, zrównoważony przepływ jonów + i -) to od -20mV do -200mv. Ma wartość ujemną, bo błona od strony cytozolu ma ładunek -. Potencjał błonowy jest wynikiem tworzenia się tuż przy błonie cienkiej (
(…)
…), rozróżniamy więc różne rodzaje bramkowania:
- potencjałowe - zmiana potencjału błonowego
- ligandowe - działanie ligandów wewnątrzkom lub zewnątrzkom
- stresowe - siła mechaniczna przyłożona do kanału
10. Transport aktywny i jego drogi
Transport cząsteczek i jonów (tylko poprzez przenośnik) wbrew ich gradientowi stężeń. Jest niezbędny do zachowania wewnątrzkomórkowego składu jonowego komórek i do wprowadzania cząsteczek, których stężenie na zewnątrz jest mniejsze niż w komórce
Drogi transportu aktywnego:
a) przenośniki sprzężone - sprzęgają transport przez błonę jednej cząsteczki zachodzący wbrew gradientowi z transportem innej, zgodnym z gradientem (Na+-glukoza)
b)pompy napędzane przez ATP - sprzęgają transport wbrew gradientowi, wykorzystując energię z hydrolizy ATP (pompa H+)
c)pompy napędzane…
… do replikacji, a nowo powielone kopie muszą zostać prawidłowo rozdzielone do dwóch potomnych komórek. Funkcje te są kontrolowane przez 3 typy sekwencji DNA (w kom. eukariotycznych):
a) miejsce inicjacji replikacji (jest ich wiele, więc replikacja zachodzi szybko)
b) centromer (podczas mitozy formuje się kompleks białek zwany kinetochorem, który przyłącza podwojone chromosomy do wrzeciona i umożliwia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)