To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
BELKI STATYCZNIE WYZNACZALNE
Wprowadzenie - metoda wieloboku sznurowego
Dowolny płaski układ sił można zastąpić przez dwie siły, działające wzdłuż skrajnych boków wieloboku sznurowego. Wartości tych sił są określone przez długości odpowiednich promieni wieloboku sił, a zwroty są takie, że wektorowa suma tych sił jest równa wektorowi wypadkowemu W. Linia działania wektora wypadkowego W przechodzi przez punkt przecięcia skrajnych boków wieloboku sznurowego.
Korzystając z metody wykreślnej redukcji płaskiego układu możemy się spotkać z następującymi przypadkami:
Wielobok sił jest otwarty, skrajne promienie wieloboku sznurowego przecinają się w jednym punkcie. W tym przypadku układ sił ma wypadkową równą wektorowi głównemu, przechodzącą przez ten punkt przecięcia się skrajnych promieni wieloboku sznurowego. Wielobok sznurowy w takim wypadku nazywamy otwartym. Wielobok sił zamknięty, skrajne promienie wieloboku sznurowego są do siebie równoległe. Układ sił redukuje się do pary, którą określają skrajne promienie wieloboku sznurowego. I w tym przypadku wielobok sznurowy nazywamy otwartym.
Wielobok sił zamknięty, skrajne promienie wieloboku sznurowego leżą na wspólnej prostej. Wtedy układ sił jest w równowadze. Wielobok sznurowy w tym przypadku nazywamy zamkniętym.
W przypadku układu będącego w stanie równowagi wielobok sił musi być zamknięty i wielobok sznurowy musi być zamknięty.
Momentem gnącym w danym przekroju ciała nazywamy sumę momentów wszystkich sił zewnętrznych działających tylko po jednej stronie tego przekroju.
W celu określenia momentu gnącego w przekroju N, z wieloboku sznurowego odczytujemy rzędną f 'N i ze wzoru obliczamy wartość momentu.
1.1. Zastosowanie do redukcji płaskiego układu sił
Rys. 1. Wyznaczanie siły wypadkowej
Rysunek 2. Wyznaczanie momentu gnącego metodą wieloboku sznurowego
5
5
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)