Barwienie drobnoustrojów i przetrwalników - omówienie

Barwienie drobnoustrojów
Barwienie .ma na celu ułatwienie obserwacji cech morfologicznych i diagnostycznych komórek bakterii np. kształtu, wielkości, ułożenia komórek, zdolności ruchu, występowania i rozmieszczenia rzęsek, obecności otoczek, a także sposobu rozmnażania przez podział oraz tworzenia i rozmieszczenia form przetrwanych w komórce. Ze względu na złożoność technik barwienia preparatów dzieli się je na proste i złożone. Barwienie proste, czyli monochromatyczne (jednobarwne) polega na zastosowaniu jednego barwnika do wizualizacji komórek mikroorganizmów (barwienie pozytywne) lub zabarwienia tła preparatu (barwienie negatywne). Barwienie złożone, czyli polichromatyczne (wielobarwne) polega na zastosowaniu dwóch lub więcej barwników w ściśle określonej kolejności (barwienie pozytywne lub pozytywno-negatywne). Barwienie metodą Grama - jest barwieniem różnicującym, które pozwala wyodrębnić dwie zasadniczo odmienne grupy bakterii charakteryzujące się inną budową strukturalną ściany komórkowej. Wyróżniamy bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie. W wyniku barwienia metodą Grama bakterie Gram-ujemne barwią się na kolor różowy, a bakterie Gram-dodatnie na kolor fioletowy.
Barwienie przetrwalników
- Barwienie metodą Wirtza (Schaeffer-Fultona)
- Barwienie przetrwalników metodą Grama
Barwienie metodą Ziehl-Neelsena
Organizmy kwasooporne wytwarzają ścianę komórkową o dużej zawartości lipidów, wśród których występuje kwas mykolowy warunkujący cechę kwasooporności. Barwienie metodą Neissera
Metoda ta uwidacznia materiał zapasowy komórkic
... zobacz całą notatkę