Ballady i romanse I Gatunek : ballada - cechy liryki - nastrojowość, emocjonalność . - cechy epiki - fabuła, narrator. - cechy dramatu - dialogi, akcja. II Cechy - przeciwstawienie rozumu uczuciowości (manifest ideowy u Mickiewicza, wyższość poznania pozarozumowego, nad nauką - synkretyzm rodzajowy
- przenikanie świata fantastycznego i realnego (obecność postaci fantastycznych nimf, rusałek, duchów)
- ludowość przysłowia ludowe.
język (elementy mowy potocznej i gwary)
bohaterzy, ludność wiejska.
symbolika charakter zwykłej, ludowej opowieści.
autor (narrator) solidaryzuje się z ludem. kodeks moralny, sposób pojmowania winy i kary.
wierzenia - przyroda
jest tłem dla wszystkich wydarzeń.
tajemnicza, groźna i niesamowita, tworzy groźny nastrój.
siła sprawcza wydarzeń.
surowo osądza człowieka - stoi na straży wierności i lojalności, honoru i cnoty itp.
związana ze światem ludzkim.
III Romantyczność - składa się z 2 części
Pierwsza opowiada o dziewczynie, która straciła ukochanego, jednak mimo upływu lat wciąż go widzi, i z nim rozmawia. Druga ma charakter refleksyjno-polemiczny (romantycy-klasycy) -bohaterka, dziewczyna z ludu, niezwykle wrażliwa, samotna, rozbita (serce)
-ludzie mimo, iż nie widza tego co ona, wieżą jej, narrator także (wiara)
-starzec, nie wieży dziewczynie (rozum)
-przesłanie : do prawdy dochodzi się drogą intuicji czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko. Mickiewicz jednak nie odrzuca nauki jako źródła poznania, mówi tylko, iż są rzeczy których nie da się wyjaśnić racjonalnie (narrator to człowiek z ludu, ale i człowiek wykształcony)
IV Świtezianka - para kochanków : Strzelec i nieznana dziewczyna, spotykają się u brzegu Świtezi (jeziora). Chłopak składa ukochanej obietnice, wyznaje miłość, prosi o rękę, ona jednak nie jest pewna stałości jego uczuć, i każe mu przyrzec wierność, grozi straszliwą karą. Strzelec się godzi, a dziewczyna będąc naprawdę nimfą wodną, przeistacza się w piękną dziewczynę, i uwodzi chłopca. Ten, gdy się rozpoznał w nimfie swą ukochaną, zląkł się , a zraniona kochanka wymierza mu karę, zamienia jego dusze w modrzew. - ludowość (bohater - Strzelec, mowa potoczna , motywy zaczerpnięte z ludowym powieści ) - moralność: problematyka winy i kary - świat fantastyczny i świat rzeczywisty - przyroda jako bohater (jezioro i natura)
(…)
… Józia przybył do Maryli i udusił ją. Od tej chwili Maryla rozpoczęła tułaczkę po świecie, a jej jedynym ratunkiem od niej było to, że ktoś powie, że ją lubi. Podmiot liryczny ( A. Mickiewicz ) uwolnił ją od tego przypadkowo, mówiąc przypadkiem z ironią " to lubię " , kiedy złamał dyszel na drodze. Z wdzięczności opowiedziała mu jego przyszłość, że też spotka Marylę, ale nie dokończyła, bo nastał świt…
… gdańskiej wódki wytoczył. Nagle gdy pił wódkę z kielicha, na dnie pojawił się diabeł Mefistofeles. Diabeł przypomniał Twardowskiemu o cyrografie, w którym było napisane, że nim dwa lata miną, Twardowski miał pojechać do Rzymu. Lecz Mefistofeles był sprytnym diabłem, bo ta karczma "Rzym" się nazywała. Już miał porwać Twardowskiego jak swego, ale szlachcic przypomniał o warunkach umowy. Warunkami…
…. Drugim zadaniem było, że Mefistofiles ma się wykąpać w wodzie święconej. Diabeł z tej wody wyskoczył kurcząc się i krztusząc. Miał już porwać Twardowskiego, lecz jeszcze trzecia rzecz nieskończona była. Mefistofeles musiał przez rok zamieszkać z Twardowskiego żoną. Diabeł to słysząc uciekł dziurką od klucza. Mefistofeles nie bał się niczego, ale przestraszył się zwykłej kobiety.
- komizm sytuacyjny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)