Badanie wyznaczenia położenia wysokościowego punktów niwelatorem optycznym z laserowym wskaźnikiem kierunku

Nasza ocena:

5
Pobrań: 14
Wyświetleń: 1120
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Badanie wyznaczenia położenia wysokościowego punktów niwelatorem optycznym z laserowym wskaźnikiem kierunku - strona 1 Badanie wyznaczenia położenia wysokościowego punktów niwelatorem optycznym z laserowym wskaźnikiem kierunku - strona 2 Badanie wyznaczenia położenia wysokościowego punktów niwelatorem optycznym z laserowym wskaźnikiem kierunku - strona 3

Fragment notatki:


Ćwiczenie 12 Badanie wyznaczenia położenia wysokościowego punktów niwelatorem  optycznym sprzęgniętym z laserowym wskaźnikiem kierunku 12.1. Sprzęt:  niwelator optyczny, laserowy wskaźnik kierunku, łata niwelacyjnaliniał z  podziałem milimetrowym, statyw, podpórka. 12.2. Cel ćwiczeń: - badanie dokładności odczytu pozycji wiązki laserowej - określenie   możliwości   zastosowania   instrumentów   laserowych   w   geodezyjnych  pomiarach niwelacyjnych, - zapoznanie się z techniką laserową stosowaną w geodezji. 12.3. Wprowadzenie Pomiary, w których wiązka promieni laserowych jest stosowana jako linia odniesienia  do   określania   położenia   punktów   pomiarowych,   wymagają   przyrządów   lub   aparatury  pozwalających na jednoznaczne wyznaczenie osi wiązki laserowej. Dla przyjętego standardu  rodzaju   promieniowania   laserowego   w   geodezji,   tzn.:   propagacja   promieniowania   o  gaussowskim   rozkładzie   natężenia   fali   w   modzie   TEM00,   monochromatyczność   (barwa  czerwona λ = 632,8 nm) oraz spójność czasowa i przestrzenna, za oś przyjmuje się linię  łączącą   punkty   wiązki   o   maksimum   natężenia   promieniowania.   Dla   potrzeb   pomiarów  geodezyjnych wypracowano następujące sposoby wyznaczania środka wiązki laserowej: 1. wizualnie - na podstawie odczytów przez obserwatora, 2. fotodetekcyjne - za pomocą wyszukiwania centrum energii wiązki metodą zerowania  prądów   różnicowych   płynących   z   fotoczułych   elementów   rozmieszczonych  symetryczne do przekroju wspomnianej wiązki. W metodzie wizualnego wyznaczania środka wiązki laserowej, tarcza, na której obserwuje się  plamkę wiązki laserowej może mieć następujące rodzaje znaku: - układ   koncentycznych   okręgów   o   różnych   promieniach,   wykonanych   na  kontrastowym tle: białe (rysunek 1.a), czerwone (rysunek 1.b), - siatkę kwadratów z dwoma centralnymi osiami, poziomą i pionową (rysunek 1.c). Układ   koncentrycznych  okręgów  na  tarczach   najczęściej  stosuje  się   do  wtyczania   wiązki  laserowej na punkt lub po zaopatrzeniu tarczy w system przesuwnych liniałów noniuszowych  lub elektronicznych do odczytu położenia wiązki względem punktu. Tarcza   z   siatką   kwadratów   pozwala   na   bardziej   uniwersalne   zastosowanie,   a   więc  centrowanie wiązki lub określanie jej położenia względem przyjętego układu współrzędnych  ZX.   1 Rys. 1. Widok tarcz z typami znaków oraz liniałów wizualnego podziałem milimetrowym 

(…)

…. Polepszenie dokładności odczytu położenia wiązki można
uzyskać stosując wspomniane fotodetekcyjne systemy pomiarowe uzyskując przy tym
niepewności pomiarowe na poziomie poniżej dziesiątych części milimetra.
12.4. Prace pomiarowe
Pomiary doświadczalne polegają na ustaleniu położenia wysokościowego punktów
pomiarowych zastabilizowanych na bazie długościowej (rysunek 2). Pomiary należy wykonać
przy pomocy…
…,
Di – odległość bieżąca.
Rys. 6. Schemat redukcji osi wiązki laserowej na poszczególnych punktach pomiarowych
12.5. Literatura
[1] Carl Zeiss Jena: Katalogi i prospekty firmowe.
[2] Pachuta St.: Instrumentoznawstwo geodezyjne – Zastosowanie techniki laserowej w
geodezji. Część I i II, Skrypt Wojskowej Akademii Technicznej, Warszawa 1980 r.
[3] Płatek A.: Elektroniczna technika pomiarowa w geodezji…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz