To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ćwiczenia laboratoryjne
Ćwiczenie nr 1
Badanie wytrzymałości betonu na ściskanie przy pomocy prasy
wytrzymałościowej.
Jest to metoda badania betonu, należąca do niszczących. Wytrzymałość betonu na ściskanie
określa się na próbkach sześciennych (fck,cube) o boku 150mm lub walcowych (fck,cyl) o
średnicy 150mm i wysokości 300mm wg PN-EN 206-1:2003, „Beton – Część 1: Wymagania,
właściwości, produkcja i zgodność”.
Próbki na leży pobierać zgodnie z PN-EN 12350-1:2001 „Badania mieszanki betonowej
Część 1: Pobieranie próbek”. Próbki pobiera się z danej partii betonu, przy czym pobiera się
je losowo przy stanowisku betonowania. Częstotliwość pobierania próbek nie powinna być
mniejsza niż 1 próbka na 100 zarobów, 1 próbka na 50 m3 betonu, 1 próbka na zmianę
roboczą i minimum 3 próbki z danej partii betonu. Ocenie podlegają wszystkie wyniki
uzyskane z badania próbek pobranych z danej partii zarobu. Partia betonu nie powinna być
większa niż 400 m3 i nie większa niż ilość potrzebna na tygodniowe betonowanie. Zalecana
ilość próbek do badania to 12 – 15 sztuk, a minimalna 6 sztuk.
Sposób zagęszczania próbek w formach i warunki ich przechowywania powinny być takie
same jak w wykonywanym elemencie żelbetowym. Warunki przygotowania próbek do
badania i ich pielęgnację określa PN-EN 12390-2:2001, „Badania betonu. Część 2:
Wykonywanie i pielęgnacja próbek do badań wytrzymałościowych”. Przy braku innych
wskazań , wytrzymałość na ściskanie próbek określa się po 28 dniach. W szczególnych
przypadkach można określać wytrzymałość na ściskanie w wieku próbki wcześniejszym lub
późniejszym niż 28 dni (np dla masywnych elementów konstrukcyjnych) lub po
przechowywaniu w warunkach specjalnych (np obróbka termiczna).
Do prób ściskania stosuje się prasy wytrzymałościowe z ważnym świadectwem legalizacji.
Istotny jest zakres pomiaru siły. Maksymalna siła potrzebna do zniszczenia próbki powinna
stanowić minimum 20%, lecz nie przekraczać 90% pełnego zakresu obciążeń prasy. Płyty
oporowe powinny zapewnić możliwość osiowego ustawienia próbki. Jedna z głowic prasy
powinna byś osadzona na przegubie kulistym. Próbki sześcienne umieszcza się na prasie
prostopadle do kierunku ich betonowania, zaś próbki walcowe bada się zgodnie z kierunkiem
betonowania. Jeżeli powierzchnie próbek stykające się z płytami oporowymi prasy nie mają
pożądanej gładkości, powinno się nanieść warstwę wyrównawczą maksymalnej grubości 5
mm. Wytrzymałość użytego do tego celu materiału nie może być mniejsza niż badanego
betonu. Dopuszczalne jest także szlifowanie płaszczyzn styku z głowicą dociskową.
Przed badaniem należy określić wymiary próbek z dokładnością do 0,1 mm. Prędkość
przyrostu naprężeń ściskających w próbce powinna być stała i wynosić 0,6 ± 0,4 MPa/s.
Do obliczeń wytrzymałości na ściskanie fci i-tej próbki o powierzchni docisku A miarodajna
jest siła niszcząca tę próbkę
f ci
Fni
A
Zależność wytrzymałościową pomiędzy próbką cylindryczną a sześcienną określa wzór:
Ćwiczenia laboratoryjne
f c,cyl 0,8
(…)
….
Przed badaniem, wszystkie próbki zmierzono i zważono a uzyskane wartości wprowadzono
do komputera prasy wytrzymałościowej. Opracowanie wyników badania odbyło się
automatycznie przy pomocy komputera i zostały podane w postaci gotowego wydruku.
badanie próbek kostkowych
Ćwiczenia laboratoryjne
Użyte próbki kostkowe do badania były wykonane z różnych klas betonu, dlatego nie można
jednoznacznie określić…
… pęknięciom.
Próbka 3 wykonana z betonu wzmocnionego mikrowłóknami uległa zniszczeniu w sposób
niezauważalny. Można było tylko zaobserwować pojawienie się rys na powierzchni próbki.
badanie próbek walcowych
Próbki w celu uzyskania w nich płaskich i poziomych powierzchni styku z prasą
przygotowano poprzez zamontowanie na nich metalowych kapsli. Kapsle zostały wypełnione
piaskiem i uszczelnione woskiem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)