To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Badanie wilgotności materiałów
Zadaniem tych badań jest ustalenie zawartości wody w materiale. Wilgotność tę określa się procentową zawartością wody w materiale w stosunku masowym lub objętościowym.
Wilgotność masową materiału obliczamy ze wzoru:
Wm=(Gm-Gs)*100%/Gs (3.1)
gdzie:
Gm — masa materiału zawilgoconego, Gs — masa materiału suchego.
Jakkolwiek powszechnie stosuje się określenie wilgotności masowej, to jednak przeliczenie jej na objętościową jest bardzo proste, a mianowicie:
Wv=Wm*ρ/1000 [%] (3.2)
gdzie:
ρ — masa objętościowa materiału badanego, kg/m3.
W badaniu wilgotności materiału można wydzielić cztery etapy, a mianowicie:
1— pobranie próbki, 2— ustalenie masy próbki zawilgoconej, 3— suszenie próbki,
4— ustalenie masy próbki suchej.
Etap 1, tj. pobieranie próbek do badania, jest bardzo istotny. Pobieranie próbek z przegrody przeprowadza się najczęściej przez dokonanie odwiertu, co łączy się jednak z wytwarzaniem się podwyższonej temperatury powodującej odparowanie części wilgoci z próbki, a zatem może stanowić błąd w ocenie faktycznej wilgotności. Mniejszym błędem obarczone jest pobieranie próbek za pomocą wybijaka rurkowego.
Pobraną próbkę należy bezzwłocznie włożyć do szczelnego naczynia o objętości możliwie równej lub podobnej objętości próbki wyjętej z odwiertu, aby uniemożliwić absorpcję lub desorpcję wilgoci z tej próbki.
Etap 2, tj. ustalenie masy próbki zawilgoconej, polega na zważeniu jej łącznie z naczyniem na wadze analitycznej z dokładnością od 0,001 do 0,0001 g. Udźwig takich wag wynosi zwykle około 200 g, a zatem wielkość próbki nie powinna być większa.
Etap 3 to wysuszenie próbki w suszarce laboratoryjnej, przy czym większość materiałów suszy się w temperaturze 100°C. Materiały, które mają temperaturę przemiany fazowej niższą lub zawierają związaną krystalicznie wodę, suszy się w odpowiedniej temperaturze niższej (np. gips w temperaturze 60°C). Etap 4, tj. ustalenie masy próbki wysuszonej, polega na kilkakrotnym sprawdzeniu ubytku tej masy i przyjęciu ostatecznej masy za miarodajną, gdy nie ma już ubytku w czasie. Każdorazowo próbki wyjęte z suszarki winny być studzone w temperaturze około 30-40°C w suchym powietrzu dla uniknięcia adsorpcji. W tym celu jeszcze w suszarce naczynie z próbkami nakrywa się wieczkiem i przenosi do eksykatora zawierającego silny sorbent (np. żel krzemionkowy). Tam pozostają do ostygnięcia. Po ustaleniu się masy próbki suchej wyjmujemy ją z naczynia i naczynie suszymy w temperaturze 100°C aż do ustalenia się stałej masy. Otrzymane wartości wstawiamy do wzoru (3.1).
(…)
… wyjmujemy ją z naczynia i naczynie suszymy w temperaturze 100°C aż do ustalenia się stałej masy. Otrzymane wartości wstawiamy do wzoru (3.1).
Pobór próbek do badań
Próbki pobierane powinny być z głębokości 1/3 - 1/4 grubości muru.
W celu określenia rozkładu zawilgocenie w zależności od wysokości muru badanie należy wykonać w poziomie posadzki (wewnątrz obiektu) lub terenu (na zewnątrz) oraz przynajmniej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)