To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Badanie sorpcji materiałów
Jak wiadomo materiały porowate o właściwościach hydrofilowych chłoną wilgoć z powietrza w ilości zależnej od stopnia jego zawilgocenia. Chłonięcie w ten sposób wilgoci z powietrza nazywamy sorpcją, a oddawanie jej do powietrza otoczenia — desorpcją. Wartość sorpcji zależna jest od wilgotności względnej powietrza, od wielkości powierzchni rozwiniętych porów i kapilar, a więc od porowatości materiału oraz od temperatury.
W przebiegu sorpcji można wyróżnić trzy fazy widoczne na rys. 3.2:
1— początkowy odcinek izotermy sorpcji w zakresie wilgotności powietrza do 15-20%, charakteryzujący się wypukłością krzywizny ku górze, odpowiada wodzie związanej w postaci błonki monomolekularnej,
2— środkowy odcinek izotermy w zakresie wilgotności względnej powietrza ponad 20% do 90% odpowiada wodzie związanej w postaci błonki polimolekularnej,
3— trzeci odcinek, tj. przy wilgotności powyżej 90%, wskazuje na występowanie zjawiska tzw. kondensacji kapilarnej, spowodowanej obecnością menisków wklęsłych.
Rys. 3.2. Przykład izoterm absorpcji i desorpcji: 1 — absorpcja, 2 — desorpcja
Materiały budowlane o dużej sorpcyjności nie powinny być stosowane do obudowy pomieszczeń o dużej wilgotności względnej. W przebiegu badania wydzielić można 4 etapy:
1— przygotowanie próbki,
2— suszenie próbki,
3— proces sorpcji w ustalonej wilgotności powietrza,
4— określenie wilgotności sorpcyjnej.
Etap 1, przygotowanie próbki, polega na jej rozkruszeniu na ziarna o wielkości 1-2mm , przy czym części pylaste trzeba odsiać, aby nie zwiększały powierzchni adsorpcyjnej. Można badać również większe próbki materiału, ale wówczas badanie trwa znacznie dłużej.
Etap 2, tj. suszenie, przeprowadza się według zasad opisanych przy badaniu wilgotności materiału.
Etap 3, właściwa sorpcja, polega na umieszczeniu próbki wysuszonej do stałej masy w eksykatorze o stałej, znanej, ustalonej wilgotności względnej powietrza — rys. 4.3. Dla utrzymania nie zmieniającej się wilgotności względnej powietrza próbkę umieszcza się w atmosferze nad nasyconym roztworem odpowiednich soli. Nad tymi roztworami otrzymuje się następujące wilgotności względne powietrza w temp. 25 °C:
chlorek litu — LiCl — 12%
chlorek magnezu — MgCl2 — 32%
azotan magnezu — Mg(NO3)2 — 54%
chlorek sodu — NaCl — 75%
azotan potasu — K(NO2)3 — 95%.
W temperaturze 20°C wilgotności powietrza są prawie takie same, natomiast w niższych i wyższych temperaturach występują znaczne odchylenia. Właściwą wartość sorpcji określa się po kilka- krotnym zważeniu próbki aż do ustalenia się masy. Osiągnięcie równowagi sorpcyjnej trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy, zależnie od badanego materiału i wilgotności względnej powietrza
(…)
…, w miarę zaś zbliżania się do równowagi sorpcyjnej przyrosty masy są coraz wolniejsze. Na podstawie wyników badań wykreśla się linie krzywe stanowiące tzw. izotermy wilgoci
Zawilgocenia sorpcyjne oblicza się w procentach w stosunku do suchej masy ze wzoru:
um=(G1-G0)*100/G0 (%) (3.5)
gdzie:
um - wilgotność sorpcyjna w procentach suchej masy,
G0 - masa próbki w stanie absolutnie suchym,
G1 - masa próbki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)