To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Badania elektromagnetyczne
Podstawą metod magnetycznych jest wzbudzanie pola magnetycznego w badanym elemencie, a następnie wykrywanie lokalnych, magnetycznych pól rozproszenia, powstających na powierzchni elementu w bezpośredniej okolicy wady, (rys. 12).
Rys. 12. Konfiguracja pola rozproszenia [13]
Jeżeli wada jest usytuowana zbyt głęboko, to nie można jej wykryć, ponieważ rozproszone linie sił pola magnetycznego nie wychodzą na powierzchnię, (rys. 13.). Najprostszą metodą wykrywania rozproszonego pola magnetycznego jest metoda proszkowa (mokra lub sucha), która pozwala wykryć wady powierzchniowe i podpowierzchniowe, zalegające do głębokości 2-3 mm pod powierzchnią badanego elementu z materiału ferromagnetycznego ( Fe, Ni i Co i niektóre ich stopy). Wielkość pola rozproszenia zależy od natężenia pola magnetycznego, wymiarów wady i jej zorientowania względem kierunku magnesowania, od stopnia osłabienia przekroju tą wadą oraz różnicy własności magnetycznych materiału i jego wadliwych obszarów.
Rys. 13. Metody magnesowania: a - poprzeczne przez bezpośredni przepływ prądu, b - wzdłużne w polu solenoidu, c - wzdłużne między biegunami magnesu [13]
W porównaniu z innymi badaniami nieniszczącymi metoda magnetyczno-proszkowa odznacza się dużą czułością, prostotą i jest stosunkowo tania. Za pomocą tej metody można wykrywać pęknięcia powierzchniowe od szerokości rzędu 0,1 m.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)