Autoregulacja przepływu - omówienie

Autoregulacja przepływu Autoregulacja przepływu - zdolność i dążność obszarów naczyniowych do stabilizacji wielkości przepływu krwi, mimo wahań ciśnienia napędowego; wynika z możliwości dostosowywania się napięcia czynnego do zmian ciśnienia . Występuje wszędzie, ale w niektórych ob-
szarach jest słabo zaznaczona: Autoregulacja jest wykładnią homeostazy i optymalizacji funkcji: • Zapobiega wzrostowi przepływu przy przypadkowym wzroście ciśnienia, • Zapobiega niedokrwieniu przy spadku ciśnienia. Autoregulacja zachodzi w różnych obszarach, o jej przyczynach decydują inne czynniki: • Teoria miogenna autoregulacji - związana z właściwościami mięśni gładkich typu trzew-
nego - przy wzroście ciśnienia mięśnie przeciwstawiają się zwiększaniu promienia na-
czynia. • Teoria metaboliczna - gra naczynioruchowa zależna od O2 , CO2 i pH: - Spadek ciśnienia - ↓ V - ↓ pO2 , ↓ pH , ↑ pCO2 - rozszerzenie naczyń, - Wzrost ciśnienia - ↑ V - ↑ pO2 , ↑ pH, ↓ pCO2 - zwężenie naczyń. • Wpływ też mają: - Śródbłonkowy czynnik naczyniozwężający - EDCF2 - uwalniany przy wzroście rozciągania śródbłonka, - Śródbłonkowy czynnik naczyniorozszerzający - EDRF - uwalniany pod wpływem wzrostu siły tarcia. • W nerce wpływ też ma układ renina-angiotensyna-aldosteron, oraz prostaglandyny ner-
kowe. ... zobacz całą notatkę